پارک هوافناور پارس
معمار: مهندسان مشاور تغییر روند طرح (نشید نبیان، رامبد ایلخانی) + شیوه دگردیس (امیرحسین طاهری)
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: 1391
وضعیت: طرح پیشنهادی مسابقه
کارفرما: پارک هوافناور پارس
تیم پروژه (مهندسان مشاور تغییر روند طرح): نشید نبیان، رامبد ایلخانی، مهرآسا چمنی، دیبا دیانی، علیرضا شجاع‌خانی، یاسمن فتحی، پرنیان قائمی، حسین کریمی، میلاد ملک‌افضلی
تیم پروژه (شیوه دگردیس): امیرحسین طاهری، حسن اسناوندی، زهرا جهانی، محمدرضا محب‌علی، فاطمه مردانی

طرح‌افكنى‌هاى فضایى از فرآیندهاى تولیدی است كه محصول نهایى آن در زمان «حال» شكل مى‌گیرد، ولى ماندگارى طولانى‌مدت براى سالیان، دهه‌ها و حتى سده‌ها خواهد داشت. در نتیجه، از چالش‌هاى عمده پروسه طراحى، به خصوص در سطح طرح‌هاى فرادست و جامع با مقیاس میانه و كلان، پیش‌بینى تغییرات زمینه‌هاى عملكردى، فرهنگى و اجتماعى طرح در «آینده» نزدیك و حتى دور است. براى موضوعات طراحى كه در زمینه فعالیت‌هاى تكنولوژیك اتفاق مى‌افتد، با توجه به روند پرشتاب تغییرات این حوزه‌ها، پیش‌بینى‌هاى مقرون به واقع صعب‌الوصول‌تر نیز خواهد بود. صنایع هوایى، از جمله این زمینه‌هاى فعالیتى است.

در پروژه پارك هوافناور پارس، به واسطه عملكرد پروژه و ارتباط آن با زمینه بسیار پویاى تكنولوژى، از یك سو، و تعریف پروژه به عنوان یك پارك فناورى با مدل مدیریت طرح و تحقق پایین به بالا و از نوع غیرمتمركز، از سوى دیگر، الگوى شهرى پیشنهاد شده براى ساماندهى خرد و كلان پروژه، باید الگویى داینامیك و پویا و قادر به تطابق با شرایط پیش‌بینى نشده در آینده نزدیك و دور باشد. الگوى پیشنهادى این گروه طراحى، الگوى شبكه یا تارنما است. الگوى پارادایم شبكه، به عنوان الگویى براى ساماندهى در یك شبكه فضایى، از دو رسته متفاوت اجزاء تشكیل مى‌شود: گره‌ها (Ties) و ارتباطات میان‌گره‌اى (Nodes). اتصالات متعدد و ارتباطات حداكثرى میان گره‌ها، این امكان را براى شبكه مهیا مى‌كند كه خود را با شرایط متفاوت، از طریق باز تعریف این ارتباط‌ها و اتصالات و چانه‌زنى درباره حضور و عدم حضور آنها، وفق دهد.

به واسطه این كه در یك شبكه ایده‌آل، هر گره باید پتانسیل برقرارى ارتباط با هر گره دیگر و از هر جهتى را داشته باشد، در یك شبكه فضامند، فرم دایره براى گره‌ها، فرمى ایده‌آل خواهد بود. بر روى محیط یك دایره، هیچ نقطه نسبت به نقطه دیگر ارجحیت نداشته و همه نقاط امكان مساوى براى برقرارى ارتباط با گره‌هاى دیگر دارند. از طرف دیگر، در تقابل با گره‌هاى دایره‌اى دیگر، دو گره دایره‌اى به واسطه ارتباط سطحى مماس، امكان چانه‌زنى‌هاى فضامند در تـماس با یكدیگر را داشته و به این طریق، در تقابل و تعاملى هندسى، به بهترین شكل ممكن، مجموعه گره‌هاى دایره‌اى به تنش‌هاى خارجى و داخلى پاسخ داده و چیدمانى مناسب به خود مى‌گیرند. در حالی كه پارادایم شبكه با گره‌هاى مدور، ساختار فرمى طرح پیشنهادى را شكل مى‌دهد، از لحاظ عملكردى، پیشنهاد گروه طراحى، پارك فناورى است كه در عین حال فضایى سبز و عمومى براى همسایگى‌هاى مسكونى منطقه و همچنین مقصدى تفریحى در سطح كل شهر است.

برای پارک هوافناور پارس، هیچ‌گونه فعالیت صنعتی در نظر گرفته نشده است و صرفاً شرکت‌های مستقل و مراکز تحقیقاتی‌ در این مجموعه حضور می‌‌یابند تا به تبادل اطلاعات و یا نهایتاً کنتـرل محصول خود بپردازند. آنچه اجزای اصلی‌ این پارک را تشکیل می‌‌دهند، عبارتند از دفاتر ستادی، دفاتر شرکت‌های مستقل، کارگاه‌های ساخت سبک و آزمایشگاه‌های با فعالیت‌های غیرشیمیایی، بخش‌های اداری و مدیریتی، فضاهای پشتیبانی‌ اطلاعات و خدمات رفاهی برای کارشناسان و متخصصان همکار. این پارک نیز مانند سایر پارک‌های علم و فناوری، فاقد سـر و صدا و آلودگی صوتی، آلودگی‌ زیست‌محیطی‌ و آلودگی‌ هوا بوده و هیچ‌گونه ماده مخرب محیط زیست نه در آنها تولید می‌‌شود و نه به محیط اطراف منتقل می‌‌گردد. همین مشخصه پارک، در تعریف برنامه فیزیکی‌ پارک مستقیماً تاثیرگذار است.

از ویژگی‌های این پروژه که در زمینی با مساحت حدود ۶۳ هکتار طراحی شده است، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. پروژه حاضر، حاصل تحلیل مدل گراف، بر مبنای داده‌های اولیه و جمع‌آوری شده در طول روند پروژه است.
2. ذات فناوری، دینامیک و با آیندة متغیر است؛ ما سعی کردیم به جای پیشگویی و پاسخگویی به آن، مدلی را فراهم کنیم که توانایی تحمل تغییرات پیش‌بینی نشده را دارا باشد، مدلی که تغییرات، اصلاحات و روند ساخت، ذات آن را تغییر ندهد؛ یک مدل سیال با انعطاف‌پذیری بالا که همواره به روز به نظر برسد (همانند تکنولوژی).
3. چگونه از ایده پرواز استفاده کنیم؟ ذات پرواز، سبکی است، غوطه‌وری در باد. مدل هندسی پیشنهاد شده طعنه به این مفهوم می‌زند.
4. پروژه به جای تولید یک طرح تفصیلی باز که تنها از طریق ضوابط آینده، خود را کنترل می‌کند، به سمت یک ذات بیشتر معماری‌گونه حرکت می‌کند، اما معماری بسیار انعطاف‌پذیر. به نظر می‌رسد احکام و کاربری‌های پیشنهاد شده در سایت، نیازمند دقت بیشتری از چیدمان باشند.
5. ما می‌خواستیم پروژه یک Landmark باشد، اما نه به واسطه حضور سردر، المـان یا حتی یک برج. بلکه شمای کلی پروژه یک Landmark است. فرودگاه در نزدیکی است و دید پنجم بسیار حائز اهمیت است.
6. پروژه یک ذات دوگانه دارد، یک مرکز بسیار تخصصی، بسیار ناشناخته و پیشرفته و در عین حال، یک ذات عمومی یا یک Themed Park. تلاش کردیم پروژه به یک ذات هوموژن دست پیدا کند، فضایی مفرح برای متخصصین و پیشرفته برای کاربر عمومی.
7. فضایی بسیار سبز، رنگی، شاد و پیاده. پارکینگ‌ها در لکه‌های جداگانه جانـمایی شدند و ساختار فضاهای خالی و پر، مشابه هم در نظر گرفته شدند.

Pars Aviatech Park
Architect: [Shift] Process Practice (Nashid Nabian, Rambod Eilkhani) + Metamorphosis Method (Amirhossein Taheri)
Location: Tehran, Iran
Date: 2013
Status: Competition Proposal
Client: Pars Aviatech Park
Project Team ([Shift] Process Practice): Nashid Nabian, Rambod Eilkhani, Mehrasa Chamani, Diba Diani, Alireza Shojakhani, Yasaman Fathi, Parnian Ghaemi, Hossein Karimi, Milad Malek Afzali
Project Team (Metamorphosis Method): Amirhossein Taheri, Hasan Asnavandi, Zahra Jahani, Mohamadreza Mohebali, Fatemeh Mardani