آپارتمان شماره دو
معمار: دفتر معماری شار (احمد قدسی‌منش)
موقعیت: شیراز، ایران
تاریخ: 1393
مساحت: 1750 مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: سارا جهان‌دارپور
تیم طراحی: احمد قدسی‌منش، نسیم خالصی، مریم ناظم‌البکا
تیم اجرا: احمد قدسی‌منش، محمدرضا خورشیدی، رضا قدسی‌منش

کارفرمای پروژه با دیدی متفاوت از یک پروژه‌ معماری و با هدف ایجاد یک ساختمان لوکس، مطابق نمونه‌های زیاد ساخته‌شده در سطح شهر، و مانند اکثر پروژه‌های محول‌شده به دفاتر معماری، با حساسیت بسیار نسبت به مسائل مالی، به دفتر شار مراجعه کرد. این تفکر ما را در پیشبرد پروژه، به سلسله رایزنی‌هایی رساند که به رغم اینکه می‌توانست مشکلاتی دردسرآفرین و محدودکننده باشند، در نهایت امر، به نقاط قوت پروژه بدل شدند.

زمین پروژه در یکی از کوچه‌های محله‌ خلدبرین واقع است؛ تمامی بلوک‌های این محدوده، مشابه اغلب ساختمان‌های شیراز، جهت‌گیری شرقی ـ غربی دارند، با این حال، در طرح پیشنهادی شهرداری، جهت‌گیری شمالی ـ جنوبی آمده است که این جهت‌گیری پیشنهادی نهایتا منجر به عدم هم‌خوانی با بافت موجود و ایجاد به‌هم‌ریختگی در ریتم مشخص خانه‌های این کوچه می‌شد. از طرف دیگر، یک عقب‌نشینی چهارمتری نیز در طرح توسعه‌ معابر لحاظ شده بود که در ایجاد این ناهم‌خوانی در ریتم جداره‌ کوچه، مزید‌ برعلت بود. اما مورد دردسرساز این طرح، مسئله‌ دیگری بود؛ جهت‌گیری پیشنهادی باعث می‌شد که بخش قابل توجهی از طبقات از نورگیری لازم محروم بماند. بدین‌ترتیب، مجموع این عوامل، ما را از پذیرش جهت‌گیری پیشنهادی برحذر داشت.

از چالش‌های دیگر پروژه، کشیدگی زیاد ساختمان در وجه سمت کوچه بود؛ درازساختمان بودن پروژه و این کشیدگی مضاعف، باعث می‌شد در یک طراحی صرفا دوبعدی ساده از نمای سمت کوچه، ساختمان در قالب یک بدنه‌ حجیم جلوه کند که ممکن بود نه تنها حس‌ و‌ حال مسکونی بودن را از خود ساختمان بگیرد، بلکه بر وزن سبک و ریتم آرام خانه‌های کوچه نیز سنگینی کند. بنابراین، طراحی تراس‌ها، به‌کارگیری فضاهای سبز، نوع مصالح جداره خارجی و استفاده‌ کاربردی از ریزاحجامی که شکست لازم را در یکنواختی و عدم پویایی جداره سمت کوچه به دست می‌داد، در مرکز توجه قرار گرفت.

از طرف دیگر، فرد پیاده و ناظر که می‌توانست کاربر همین آپارتمان یا هریک از خانه‎های دیگر این کوچه باشد، به عنوان مخاطب پروژه در نظر گرفته شد تا بتواند در مواجهه خود با ساختمان در مقیاس انسانی، به واسطه همنشینی مصالح متفاوت، فضاهای سبز اگرچه کوچک، اما متعدد، و همچنین نورپردازی جداره‌ بیرونی تراز همکف در شب، با هرقدمی که برمی‌دارد، به تجربه‌ متفاوتی در عبور خود دست یابد.

Apartment No. 2
Architect: Shaar Office (Ahmad Ghodsimanesh)
Location: Shiraz, Iran
Date: 2014
Area: 1750 sqm
Status: Completed
Client: Sara Jahandarpour
Design Team: Ahmad Ghodsimanesh, Nasim Khalesi, Maryam Nazemolboka
Construction Team: Ahmad Ghodsimanesh, Mohammadreza Khorshidi,
Reza Ghodsimanesh

The client, having utterly the other perception of an architectural project, beside the under supply of the budget, referred the project to us. Thereupon some approaches were taken to recast the weaknesses of the project as the strengths.

The project is located in Kholdebarin quarter, in which all the blocks are oriented to the west. Unaccustomed to the existing urban pattern and skyline, the dictated orientation was to the north. This resulted many downsides: firstly, throwing the uniformity of the existing building into chaos, secondarily, a noticeable part of each flat would be deprived from the direct sunlight. The orientation for one thing and the four meter setback regarding future street widening, for the other, prevented us from taking the dictated direction.

Of other challenges was the exterior façade to the street; If we were to spot it merely as a two-dimensional surface, it would lay such an impractical stress on the building, rendering it as a massive body. It would then, for sure, not only eliminating the interpretation of the residence from it, but also weighing too much in the adjacency of the harmonic rhythm of the neighbors.

The pedestrian, either living in our building or one of the neighbors, was addressed by devising some strategies, namely the variety of materials, the lighting design and the green spaces, all decided to be specifically humanized, to participate one passing by in every single step he take.