Tr88House

دفتر معماری زمردی و همکاران (شهروز زمردی)

موقعیت: جزیره بلو واترز، دبی، امارات متحده عربی
تاریخ: ۱۴۰۰
مساحت: ۱۰،۰۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: شرکت 88Alfa
تیم طراحی: پیام الرحمن، آنا اخلاقی، نسترن شعبان‌زاده، اعظم جنیدی، نازگل صالحی
طراحی فاز دو و جزئیات: حامد نوریان
تیم طراحی فاز دو و جزئیات: پریسا ابوترابیان، افروز دمهری، الهه صابری
مدل‌سازی سه‌یعدی و رندرینگ: افشین خدابنده‌لو، علی مروج
ارائه: ملیکا عسگری سرشگ
عکس: نوید سیراج

کارفرمای پروژه به دنبال ساخت یک فضای تفریحی پاسخ‌گو به نیازهای همه سنین با سلیقه‌های متفاوت بود؛ حال آنکه رویکرد تیم طراحی علاوه بر پاسخ‌گویی به هدف اولیه، ایجاد یک اثر هنری تماما دست‌ساز، به‌واسطه کار دست هنرمندان مختلف، از آهنگر و نجار تا نقاش و مجسمه‌ساز و …، با کیفیت‌های فضایی نامعمول و بدیع، به منظور ایجاد ادراکات حسی متفاوت در کاربران بود. 

انسان‌ها دوست دارند که از مشکلات دنیای حقیقی‌شان به رویاها و خواب‌ها پناه ببرند؛ خواب‌ها با سناریو عجیب و جزئیات متفاوت‌شان فرصتی ایجاد می‌کنند تا در آنها غرق شویم و خیال‌پردازی کنیم. با توجه به این علاقه انسانی، پروژه حاضر تجربه‌‌ نمود تصویری خواب در بیداری است؛ حضور در سیاره‌ کابوس‌ها و رویاها. معماری این سیاره نه‌تنها تجربه‌گراست، بلکه تمایل دارد که تجربه‌ساز باشد؛ ساختن تجربه قدم‌زدن در فضایی که زمانی در ناخودآگاه درون، جایی مشابه آن حضور داشته‌ایم، اما در واقعیت، تا به‌حال در مکانی مشابه آن قدم نگذاشته‌ایم. ایده خلق این دنیا از یک کابوس تکرارشونده در کودکی الهام گرفته شده است که شاید برای بسیاری از انسان‌ها اتفاق افتاده باشد. طراح از ویژگی‌های این کابوس استفاده کرده و از طریق استراتژی‌های طراحی، ویژگی‌های منفی آن را حذف و کابوس را به رویا تبدیل کرده است. در این محیط که از تخیلات کودکانه الهام گرفته شده، همه چیز شاخص‌تر، گردتر، بزرگ‌تر و اغراق‌آمیز است.

محل قرارگیری پروژه در دبی، شهری با معماری بسیار مدرن، اما عموما خنثی و بی‌روح است که در آن تعاملی بین انسان و معماری برقرار نمی‌شود، مانند ویترینی که فقط می‌توان تماشایش کرد. چالش پیش رو این بود که با نگاهی انتقادی به نحوه ارتباط پروژه‌های معماری با مخاطبان خود، گفت‌وگویی با محیط شهری مدرن، اما اغلب مصنوعی اطراف‌مان رخ بدهد، و با ایجاد فضایی دلپذیر و سرزنده، تعامل بین فرد و محیط به‌طور اجتناب‌ناپذیر برقرار شود. پس با توجه به محیط شهری دبی، طبیعت در فضای داخلی پروژه گنجانده شده، اما این امر به‌صورت انتزاعی و بدون تکیه بر افزودن سبزینگی طبیعی به مجموعه انجام شده است.

پوسته نیمه‌شفاف پروژه مانند دروازه‌ای بین واقعیت و دنیای خیالی تصورات‌مان است، دنیایی که بر اساس رمزآلودبودن، اغراق، درگیر‌کردن حواس و برانگیختن احساسات طراحی شده است. در این مجموعه، اغراق به عنوان آرایه‌ای معمارانه، چاشنی خیال‌انگیزی را به این سیاره فانتزی می‌افزاید، اغراق در مقیاس که در زندگی روزمره معمول نیست و دوگانه‌ای را به تصویر می‌کشد؛ شاید کاربران انسان‌هایی در یک جنگل پر‌ از درختان کاج مرتفع هستند و شاید موجوداتی کوچک در یک علفزار. چراغ‌های پیله‌ای، اسب‌های آبی‌ پرنده، مدول‌های شش‌ضلعی لانه‌زنبوری و پر پرندگان با ابعاد غول‌آسا؛ موجودات اسیرشده میان دیواره‌های سفید؛ و دست‌هایی که ما را به سمت مسیری به‌سوی بی‌نهایت راهنمایی می‌کنند، همه از این‌دست جزئیات اغراق‌آمیز هستند. همچنین بوی درختان کاج؛ دیدن تصویر اگزجره افراد و محیط اطراف در آینه‌های محدب؛ بو و طعم غذاهای گوناگون؛ و لمس متریال‌های نرم و زبر، و طبیعی و مصنوعی، همه در راستای درگیرکردن حواس انسانی هستند. در نهایت، همه این رمزها، مبالغه‌ها و حس‌ها منجر به ایجاد احساسات انسانی می‌شوند، چیزی که می‌تواند بر اساس میزان تجربه، تفاوت‌های فردی، زمان و شرایط، برای هر فرد متفاوت باشد.

برای ارتباط بین کاربران با یکدیگر در فضای مجموعه، یک سناریو طراحی شده است و خود کاربران به عنوان جزئی از طراحی به شمار می‌روند. استفاده از ارتفاع موجود فضا و دید از طبقه بالا به پایین و بالعکس، و امکان نگریستن افراد به هم از دید مورچه و دید پرنده، علاوه بر دید معمول انسانی، در راستای اهداف طراحی خیال‌انگیز پروژه و ایجاد ارتباطی متفاوت بین کاربران است. همچنین میزهای فودهال اکثرا به صورت اشتراکی هستند، و کاربران پس از ورود به مجموعه، برای رسیدن به این میزها یا هر بخش دیگری، به‌ناچار از مسیرهای طبیعی ساخته‌شده توسط تنه درختان عبور می کنند و در سناریوهای دلخواه طراحان قرار می‌گیرند.

با توجه به اینکه دو دسته فضا در مجموعه وجود دارند؛ فضاهای تفریحی از جمله ترامپولین، لیزر تگ، مینی‌گلف، فضای بازی کودکان و کلاب کودکان؛ و فضاهای فروش غذا و نوشیدنی، مثل فودهال و روف‌تاپ لانژ؛ فضای فروش غذا و خوراکی‌ها نیز که مهم‌ترین و بزرگ‌ترین بخش پروژه است، مانند بخشی از سناریو کل مجموعه، به شکل پویا و در راستای تفریح و سرگرمی و درگیرکردن حواس انسانی طراحی شده است، به‌طوری که کل پروژه از ابتدا تا انتها، پر از بازی، معما و دیتیل‌های عجیب و سوال‌برانگیز است.

موقعیت خاص پروژه زیر عین دبی، بزرگ‌ترین چرخ‌وفلک دنیا، به عنوان نزدیک‌ترین و تنها بام قابل دید از بالای چرخ‌وفلک، موجب شد تا پیرو سناریوی کل مجموعه، به ارتباط بین معماری و محیط و کاربران نیز توجه شود. از این‌رو، به منظور ایجاد دیدی مطلوب برای کسانی که درون چرخ‌وفلک هستند، در بام مجموعه، نقاشی‌های بزرگ‌مقیاس و نیز پترن‌های مدولار در نظر گرفته شده است.

با توجه به استفاده از پشت‌بام به عنوان سالن موسیقی بلند، باید سطح سر و صدا از ۱۰۵ دسی‌بل به ۴۵ دسی‌بل در فضای باز کاهش می‌یافت. برای این کار، در اطراف بام از دیوارهای هفت‌متری کاورشده با مواد آکوستیک استفاده شد. برای حفظ خواص آکوستیک این ماده، حتی محل قرارگیری پیچ‌ها و نوع رنگ‌های استفاده‌شده برای رنگ‌آمیزی روی آن‌ها نیز به‌دقت در نظر گرفته شده است. همچنین تحمل بار سازه‌ای مجسمه خرس روی نما که المان برندینگ مجموعه است، نیازمند در نظر گرفتن راه‌حل مناسب بود. از آنجا که بیشتر توده مجسمه روی هوا معلق است، برای تحمل وزن آن، تدابیری به منظور سبک‌سازی اندیشیده شده و برای طراحی دیتیل آن نیز از سازه کشتی الهام گرفته شده است. این مجسمه عروسکی از چهار تکه تشکیل شده است که به هم چسبیده‌اند و روی آنها با عایق و رنگ خودرو پوشیده شده است تا در مقابل تغییرات جوی مقاوم باشد.

اجرای تنه درخت‌ها در کف، از چالش‌های دیگر پروژه بود. به علت محدودیت سازه‌ای موجود، ساپورت‌هایی از کف برای تحمل وزن درخت‌ها، و آویزهایی از سقف برای تحمل وزن بخش فلزی خانه درختی طراحی شد. با اینکه به نظر می‌آید این خانه‌های درختی به تنه‌ها وصل هستند، اما این‌طور نیست. انتخاب این تنه‌ها از جنگل‌های پایدار نیوزیلند، با قطر حدودا یکسان و از ارتفاع ۵/۵ تا ۱۱ متر، و همچنین چسباندن تعدادی تنه برای رسیدن به ارتفاع ۱۸ متر در بعضی نقاط، از نکات اجرایی این خانه‌های درختی است.

با توجه به حضور کودکان در مجموعه، جزئیاتی مانند پایه‌های فلزی، با متریال‌های نرم کنفی کاور شده‌اند. همچنین در بخش‌های مربوط به کودکان، مبلمان متناسب با آنها طراحی و ساخته شده است. همه این جزئیات در کنار هم قرار گرفته‌اند تا یک دنیای جادویی را به تصویر بکشند، دنیایی که قابل دسترس نیست، مگر از دریچه خیال‌پردازی.

یکی از چالش‌های مهم پروژه، تحویل آن به گروه معماری در مرحله نازک‌کاری بود. همچنین با افزودن پشت‌بام به فضاهای مجموعه، به پیشنهاد تیم طراحی، دسترسی‌های پروژه و سازه آن نیازمند یک سری اصلاحات بود. از این‌رو، تغییرات عمده‌ای در راه‌پله‌ها و ویدها اعمال شده است تا بتوان دسترسی‌های جدید و خروجی‌های اضطراری را تامین کرد. 

Tr88House

Zomorrodi & Associates (Shahrooz Zomorrodi)

Location: Bluewaters Island, Dubai, United Arab Emirates
Date: 2021
Status: Completed
Area: 10,000 sqm
Client: 88Alfa Company
Design Team: Payam Alrahman, Anna Akhlaghi, Nastaran Shabanzadeh, Azam Joneidi, Nazgol Salehi
Phase Two & Detail Design: Hamed Noorian
Phase Two & Detail Design Team: Parisa Aboutrabian, Afrooz Demeheri, Elaheh Saberi
3D Modeling & Rendering: Afshin Khodabandehloo, Ali Moravej
Presentation: Melika Asgari Sereshg
Photo: Naveed Siraj