معیارهای شایستگی دومین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی (۱۳۹۸)
آنچه در ادامه می‌خوانید، گزیده‌ای است از دیدگاه‌های داوران دومین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی (۱۳۹۸) درباره معیارهای شایستگی یک ساختمان مسکونی ویلایی.
فرشاد فرهی
ـ گفتمان معماری
ـ ایده سازمان فضایی طرح
ـ سیما و شخصیت معماری پروژه
ـ بلوغ کانسپت طرح
ـ حادث‌شدن یک اتفاق خلاق معمارانه
ـ ارتباط خلاقانه ایده طرح با بستر و متن
ـ پیوستگی و هماهنگی سیستمی عناصر طرح
مهرداد ایروانیان
ـ کافی‌بودن برای زندگی
ـ به‌اندازه‌بودن همه چیز
ـ گریز از تشخص بی‌مورد
ـ همخوانی با منش اقلیمی
بهروز منصوری
ـ توجه به مقیاس فضا، تنظیم ارتباط فضای باز پیرامون با داخل پروژه و رعایت تناسبات حجمی در جداره‌های نما
ـ بهره‌گیری از دانه‌بندی متناسب با اقلیم، نحوه استفاده از مصالح و تناسبات بازشوهای نما
ـ تاکید بر ایجاد فضاهای نیمه‌باز سایه‌دار متناسب با اقلیم پروژه
ـ ترکیب‌بندی متعادل احجام و ایجاد ارتباط بصری مناسب بین بیرون و فضاهای داخلی
ـ پرهیز از جزئیات در نما و فضاهای داخلی
کاترین اسپریدونف
ـ حضور انسان در فضا و پاسخ به پرسش اين حضور معاصر
آرش بصیرت
ـ ویلا فرم نیست، یک برنامه انتقادی است. ویلا فرم نیست، سبک زندگی است، ویلا فرم نیست، یک منطق دیسیپلینی است. ویلا فرم نیست، امکان بسط گفتمانی است. ویلا یک نهاد است.
ـ ویلا به لحاظ شکلی غیر قابل تکثیر است، اما می‌تواند در منطق دیاگرامی‌اش، امکان‌هایی برای چفت و بسط‌های تازه با الحاقیه‌های آتی را نهادینه ساخته باشد.
ـ ویلا مثل یک سوپراتومبیل است؛ الزاما لازم نیست کار کند، چرا که یک ماشین فرابهینه‌سازی‌شده دیسیپلینی است، ماشینی که قرار است در قلمرو معماری به بسط گفتمانی بیانجامد.
ـ ویلا امکانی است برای راه‌رفتن، نه نشستن، و البته امکانی است برای لم‌دادن.
ـ ویلا تلاشی است برای به حداقل رساندن ابعادی تمامی عرصه‌های درونی، به نفع رفتن به تهی پیرامونی (منظر بیرونی). ویلا یک ماشین منظر حداکثری و یک ماشین زیست درونی حداقلی است.