ویلای ماگوش
دفتر مکعب سفید (رضا اسدزاده، شبنم خلیل‌پور)
راه‌یافته به مرحله نیمه‌نهایی دومین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی (۱۳۹۸)
موقعیت: ماکو، آذربایجان غربی، ایران
تاریخ: ۱۳۹۷
مساحت: ۱۵۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: هادی یوسفی
همکاران طراحی: هنگامه رضایی، دانیال اخویان
مشاور سازه: علی یوسفی ماکویی
مشاور تاسیسات مکانیکی: حمید سیدسجادی
مشاور تاسیسات الکتریکی: فواد شیری
همکاران اجرا: محمد اسدزاده، روح‌اله نوروزی
گرافیک: مهدی نیکخواه
عکس: فرشید نصرآبادی
ماگوش، نام قدیم ماکوست. ماکو شهری است در شمال غربی ایران، در نزدیکی مرز ترکیه که به دلیل همجواری مرزی و وجود اقلیت‌های مهاجر، از دیرباز با ارزش‌های مدرن آشنا بوده، ضمن آنکه اقلیم این ناحیه، متفاوت از فلات ایران، پرآب و دارای مراتع سرسبز است.
در آغاز، کارفرما با در نظرگرفتن برخی از پروژه‌های ساخته‌شده ما در شهر ماکو و تصوراتی از یک ویلای شاخص با سقف شیروانی و فرم خاص، برای طراحی ویلا در ارتفاعات جنوب ماکو، به ما مراجعه کرد. در ذهن ما، معماری مدرن برگرفته از ارزش‌های معماری لوکوربوزیه بود که در ابتدای تحصیل، در دانشکده آموخته بودیم و این روند با الهام از اندیشه‌های پیتر زومتور، در جهت احترام معماری مدرن به طبیعت و تلاش برای درک مصالح، تداوم یافت.
ما در این پروژه سعی کردیم به بازآفرینی مفاهیم بپردازیم و از کلیشه شیروانی خارج شویم. برآوردن انتظارات کارفرما نیازمند گذر از خط آسمان من و او، به خط آسمان ما بود. خط آسمان ما موجب پویایی فرم ویلا از زوایای مختلف شد و بنایی با فرم رادیکال واژگون پدید آورد. پویه‌شناسی در معماری نیز با ایجاد انفکاکی تند بین معماری و آسمان، توسط خط آسمان، تاثیرگذار شد و در هم‌کنش با طبیعت، به جای واکنش در مقابل طبیعت، به کمک فرایند طراحی آمد. همچنین اوج‌گرفتن خط آسمان قابلیت‌هایی در هماهنگی اثر با بستر و نیز طراحی فضای داخلی فراهم آورد.
ویلای ماگوش در منطقه‌ای بسیار خوش‌آب‌و‌هوا به نام ارتفاعات قره‌خاچ واقع شده است که دید وسیعی به کوه‌های آرارات دارد. این مساله به شکل‌گیری تراس‌های بزرگ با حداکثر شفافیت، برای نشستن و نظاره، و نیز سکوی تماشا به صورت کف شیشه‌ای در لندسکیپ، با القای حس تعلیق منجر شده است. مخاطب با ورود به سایت پروژه، با هزارتویی مواجه می‌شود که ناگزیر به تغییر مسیرهای ناگهانی است و همزمان با حرکت به سمت بنا، محیط نیز به سمت او حرکت می‌کند و تغییر خط آسمان را درک می‌کند.
شیب سایت، جانمایی بنا و سطح اشغال، از محدودیت‌های طراحی پروژه بودند. سطح اشغال ۶۰ مترمربع به سازمان‌دهی فضایی زیرزمین شامل تاسیسات و انباری، همکف شامل نشیمن و آشپزخانه، و طبقه اول شامل اتاق‌های خواب و نشیمن زیرشیروانی، منتهی شد. همچنین با ایجاد بازشوهای کشیده در جداره شمالی و جنوبی، امتداد بصری طبیعت در فضای داخل حفظ شد و شیب تند با تاثیر در فرم بازشوها و نفوذ نور شرق به نشیمن طبقه اول، از طریق نورگیر شیروانی، نمود یافت.
مصالح غالب مورد استفاده در پروژه، سنگ بازالت است که حاصل گدازه‌های آتشفشانی کوه‌های آرارات و استخراج از منشورهای بازالتی است، سنگی بسیار ارزان و در دسترس در ابعاد و ضخامت‌های مختلف که باعث پیوند هرچه بیشتر بنا با بستر طبیعی‌اش می‌شود و جذابیت بصری و بساوایی پروژه را دو چندان می‌کند.
Magush Villa
White Cube Atelier (Reza Asadzadeh, Shabnam Khalilpour)
Semi-Finalist of Iranian Architect Merit Award 2019
Location: Maku, West Azerbaijan, Iran
Date: 2018
Area: 150 sqm
Status: Completed
Client: Hadi Yousefi
Design Team: Hengameh Rezaei, Danial Akhavian
Structure Consultant: Ali Yousefi Makuei
Mechanical Consultant: Hamid Seyed Sajjadi
Electrical Consultant: Foad Shiri
Construction Team: Mohammad Asadzadeh, Roohollah Norouzi
Graphic: Mehdi Nikkhah
Photo: Farshid Nasrabadi
The name of the project is derived from the old name of the Maku city, where this villa is located in. Maku as a border city in northwest of Iran, has differentiated climatic qualities like heavy snows, rainy days and green plains around.
Formation of the concept was the result of a challenge between the client and the architects. The commission was to create a distinctive family retreat on Qare Khach slopes, and to consider providing spectacular views over natural sceneries around. So, we initiated dialogue about the skyline and re-defined gable roof, by deconstructing stereotypes. The dynamic soaring skyline caused an iconic form and diverse views to the building, while providing potentials for designing the landscape and interior spaces.
The project is located on the slopes which enjoys a great view to Mount Ararat and the whole city. It is comprised of a 150 square meters building and 150 square meters terraces. Stretched terraces – one protected by roof and the other held by three slender columns – are completed by frame-less glass railing, to maximize transparency. A cantilevered glass deck is also added to landscape.
The villa blends into the landscape, following the geometric lines of the building to organize surrounding slopes. The user faces a maze, as he enters the site; so, he has to change the direction while approaching the building and encountering different skylines.
The villa is divided into three zones which are connected by stairs: a public zone with kitchen and living room on the ground floor, a private zone including bathroom and bedrooms on the first floor, and a fully transparent zone which is formed by terraces.
Another focal point is the choice of the finishing materials for the facade. These are intended to give light and identity to the building: Basalt stone is utilized as a vernacular material which is used in masonry historical buildings of this district, large picture windows which are influenced by the form of gable roof, are added to permit fluidity and transparency to the spaces, and the gable roof is covered by shingle cladding that is perforated by the eastern skylight, so, sun rays penetrate through in the early morning.