پروژه یا پرکتیس
فصل‌هایی از یک پرکتیس دیسیپلینی
پویان روحی
Project or Practice; Chapters from A Disciplinary Practice / Pooyan Rouhi
Interview with Eskandar Mokhtari: The First Generation of Iranian Women Architects
نگاهی به تاریخ حضور زنان در عرصه معماری ایران، در گفتوگو با اسكندر مختاری طالقانی
نسل اول زنان معمار ایران، نسل فراموش‌شده
نیلوفر رسولی
«اولین‌ها» را عموما تاریخ فراموش نمی‌كند؛ صفحات بی‌شمار دانش‌نامه‌ها مملو از نام و یاد افرادی است كه برای نخستین بار، پای‌شان را از گلیم‌شان فراتر بردند و آنچه را گفتند یا آنچه را كردند كه دیگران نگفته و نكرده بودند. «اولین‌ها» را عموما تاریخ فراموش نمی‌كند، اما صفحه‌های مجازی و حقیقی تاریخ معماری معاصر ما از یاد و نام «اولین» نسل زنان معمار خالی است. صرفا نگاهی به صفحه ویكی‌پدیای فارسی با رده زنان معمار اهل ایران، نشان می‌دهد كه این نسل چگونه به باد فراموشی گرفته شده‌اند. غبار فراموشی در وضعیتی بر آثار نسل نخست زنان معمار ایران فرو ریخته است كه معماری‌كردن زنان در تاریخ معماری ایران، عملا امری ـ اگر نگوییم بی‌سابقه ـ بسیار كم‌سابقه بود. كمتر از ۱۰۰ سال پیش، عرصه‌ای كه عمدتا در ید مردان بود، با چرخشی، فرصت را به زنان نیز می‌دهد. نكتار آندروف پاپازیان را نخستین زن معمار معاصر ایران می‌دانند؛ زنی كه می‌خواست مهندسی معدن بخواند، نخستین زنی بود كه دیپلم ریاضی گرفت، و نخستین زنی بود كه پابه‌پای همسر معمارش، معماری كرد و معمار ماند.
The Role of Context in Contemporary Architectural Discourse / Arash Nasiri
فرار از دایره خودبسندگی
نقش زمینه در تحلیل گفتار معماری معاصر
آرش نصیرى
بحث زمینه و نحوه برخورد با آن، همواره یکی از مسائل چالش‌برانگیز میان معماران عموما نوگرا و منتقدان آنان بوده است. این بحث بارها از زبان افراد مختلف شنیده شده و در مواجهه با پروژه‌های بعضا نوگرا، این سوال مطرح شده است که پس کانتکست چه شد؟ بعد از این، چه بر سر کانتکست خواهد آمد؟ آیا به کانتکست توجه کرده‌اید؟ این معماری که ربطی به زمینه ندارد؟ و …؛ البته با پاسخ‌های مختلف و بعضا رندانه‌ای در جهت نفی این ارتباط یا اتصال ضمنی به آن نیز مواجه بوده‌ایم.
A Review on Isfahan Cultural Center / Hamidreza Khoei
سازمان‌دهی سنتی و اجزاء مستقل
تاملی طراحانه در وجهی از بنای مرکز فرهنگی اصفهان، اثر فرهاد احمدی
حمیدرضا خوئی
مرثیه‌گفتن برای هنرمندان یا متفکران یا دانشمندان، کاری خلاف جنس وجود آنان است. برای تکریم و تعزیز ایشان، باید ـ به‌جای افسوس‌خوردن ـ به آثارشان نگریست و آنها را فهمید؛ چه، با فهم آثار آنها، به احوال‌شان نزدیک می‌شویم و به بهترین وجهی از آنان یاد می‌کنیم؛ تکریم حقیقی همین است. با همین نگاه، دیشب صفحه فرهاد احمدی فقید را گشتم و دلم خواست که تصاویر «مرکز فرهنگی اصفهان» را مرور کنم، و در پی آن، فکر کردم یکی از صفات طرح را شرح کنم و آن را بنویسم.
Rooydad House / Hossein Namazi, Mojtaba Tasallot
خانه رویداد
حسین نمازی، مجتبی تسلط
موقعیت: دماوند، تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۷
مساحت: ۱۸۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: محمود آرش
تیم طراحی: مرضیه مهران‌فر، مهدی عرب عامری
سازه: ابراهیم طاهری
تاسیسات مکانیکی و الکتریکی: علیرضا محبوب
اجرا: گرا استودیو
نظارت: حسین نمازی
گرافیک: مرضیه مهران‌فر
عکس: استودیو دید
AKA Fitness Office / 4 Architecture Studio
دفتر آکا فیتنس
استودیو معماری چهار (محمدصادق افشارطاهری، محمدیوسف صالحی، کسری شفیعی‌زاده)
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۹
مساحت: ۱۵۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: پیمان شفیعی
تیم طراحی: نادیا فراهانی، میلاد مساوات، الهه حسینی، فرشید نصر آزادانی
طراحی جزئیات اجرایی: بیتا قراگزلو، شیوا غفاری، ایمان اسلامی، آذین ساوه‌درودی
سرپرست کارگاه: یاسین پوررضاییان
نظارت: ایمان اسلامی
گرافیک: موژان فکری
عکس: پیمان امیرغیاثوند
Villa No. 07 / Shaar Office
ویلای شماره هفت
دفتر معماری شار (احمد قدسی‌منش)
موقعیت: شهر جدید صدرا، شیراز، ایران (باغشهری پردیس)
تاریخ: ۱۳۹۸
مساحت: ۲۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: سرکار خانم زارعی
همکاران طراحی: مریم ناظم‌البکا، سمانه زارع، نازنین فرح، پریسا پناهی، مهربانو ملک، مهدیه هدایتی، غزال نصیری
سازه: علی رادمان
تاسیسات مکانیکی: کریم روزی‌طلب
تیم اجرایی: رضا فتحی، افشین زارع، محمدرضا احمدی
مصنوعات چوبی: معین نیکویی
عکس: امیرعلی غفاری
World Architecture Day 2020: Toward a Better Urban Future
۱۴ مهر ۱۳۹۹
روز جهانی معماری: به سوی یک آینده شهری بهتر
اولین دوشنبه اکتبر هر سال که مصادف با روز جهانی اسکان بشر است، از سوی اتحادیه بین‌المللی معماران (UIA) به عنوان روز جهانی معماری نام‌گذاری شده است. امسال، روز جهانی معماری مصادف با ۵ اکتبر ۲۰۲۰ میلادی و ۱۴ مهر ۱۳۹۹ خورشیدی، و موضوع ویژه آن، «به سوی یک آینده شهری بهتر» است.
Zoraq Residential Building / Event Office
ساختمان مسکونی زورق
دفتر معماری اتفاق (میثم حاتمی، علیرضا معماریان، محمدرضا غفاری)
موقعیت: ساری، ایران
تاریخ: ۱۳۹۷
مساحت: ۱۳۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: رضا زورقچیان
تیم طراحی: حسین ستاره، امیرحسین اعلائیان، سارا عزیزی، علیرضا امیرسلیمانی، رعنا زورقچیان
عکس: حسین نیکبخت
Isfahan Melli Bank / Mohsen Foroughi
Interview with Saeed Mirmohamad Sadeghi & Ladan Zarei
سعید میرمحمدصادقی و لادن زارعی، برندگان دومین دوره «جایزه شایستگی معمار ایرانی»، در گفتوگو با «معمار ایرانی»:
ایده‌های بزرگ وقتی ارزش واقعی خود را پیدا می‌كنند كه خوب ارائه شوند و در جزئیات یك اثر نیز جریان پیدا کنند.
اولدوز فضلعلی
سعيد ميرمحمدصادقی و لادن زارعی، دانش‌آموختگان کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد همدان هستند که پس از کسب تجربه در شرکت‌های مختلف مهندسین مشاور، از جمله مهندسین مشاور شیردل و همکاران، و مهندسین مشاور رازآهنگ، فعاليت حرفهای شخصی خود را از سال ١٣٨٢ آغاز کرده‌اند. آنها پس از تاسیس مهندسین مشاور پادیر، پروژه‌های گوناگونی با کاربری‌های مختلف طراحی كرده‌اند که جوایز متعددی را برایشان به همراه داشته است، از جمله رتبه نخست دومین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی در سال ۱۳۹۸. در حال حاضر، سعید میرمحمدصادقی و لادن زارعی علاوه بر ایران، در تورنتوی کانادا به فعالیت حرفهای خود ادامه می‌دهند.
Finalists of Iranian Architect Merit Award 2020
Semi-Finalists of Iranian Architect Merit Award 2020
Eligible Projects of Iranian Architect Merit Award 2020
Iranian Architect Merit Award 2020
Architecture & Construction Quarterly 61
Honar-e Memari Quarterly 57
Koocheh Magazine 3
مجله کوچه
کوچه سوم: آپارتمان؛ پیرامون آپارتمان‌سازی و آپارتمان‌نشینی
امروزه، با توجه به انفجار جمعیت، مشکلات اقتصادی، تورم و …، خانه تبدیل به آخرین پناهگاه بشر شده است. ارجحیت سکنی‌گزیدن به زیستن موجب شده است تا خانه‌ها جای خود را به آپارتمان‌های کوچک و بزرگی بدهند که نه فقط در ظاهر، بلکه در نام و نشان‌شان نیز با شهر و مردمان آن غریبه‌اند که با وجود نمونه‌های خوب، هنوز هم به عنوان بزرگ‌ترین دغدغه جوامع و اساسی‌ترین نیاز بشر به شمار می‌آیند. در این راستا، کوچه در پی پرداختن به این معضل همیشگی و همواره رو به تزاید برآمده است تا با رجوع به تجربه زیسته افراد، مواجهه‌ای دقیق‌تر با این موضوع داشته باشد.
Memar Bimonthly 123
In Remembrance of Mohsen Habibi / Nasser Fakouhi
شهر در غم استاد خویش
سیدمحسن حبیبی به روایت ناصر فکوهی
همیشه فکر می‌کردم دکتر حبیبی به عصری دیگر تعلق دارد، به پهنه‌ای متفاوت با آنچه ما می‌شناسیم؛ گویی در دیار خود، غریبه‌ای بود ستم‌دیده، اما همان‌قدر مهربان که دوست‌داشتنی، غریبه‌ای متفاوت که همه تحسینش می‌کردند: دانش تخصصی‌اش را، مهربانی و فروتنی‌اش را، روحیه شاداب و همیشه امیدوارش را، وفاداری و عشق بی‌پایانش را به زیبایی، و به‌ویژه، همه زیبایی‌های معماری و فرهنگ ایران.
