خانه تیته / مهسا نجفی

Ti-Te House / Mahsa Najafi

خانه تیته

مهسا نجفی

موقعیت: تنکابن، مازندران، ایران
تاریخ: ۱۴۰۳
مساحت: ۲۳۶ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: میثاق ذاکرا
اجرا: مهسا نجفی
گرافیک: یاسمین شیروانیان
عکس: علیرضا یزدی‌زاده، سهند نخعی

مطالعات نشان می‌دهد که کودکان، فارغ از اقلیم محل زندگی‌شان، اغلب خانه را با سقفی شیبدار تصور می‌کنند. بر این اساس، در طراحی خانه تیته، علاوه بر توجه به تاثیر اقلیم، سعی شده است با بازآفرینی تصویر خانه‌های کودکی، خاطرات و رویاهای آن دوران نیز زنده شود. بنابراین، این خانه علاوه بر داشتن سازگاری با شرایط محیطی، می‌تواند به عنوان یک خاطره ماندگار در ذهن افراد و ساکنان خود باقی بماند.

Ti-Te House

Mahsa Najafi

Location: Tonekabon, Mazandaran, Iran
Date: 2024
Area: 236 sqm
Status: Completed
Client: Misagh Zakera
Construction: Mahsa Najafi
Graphic: Yasamin Shirvanian
Photo: Alireza Yazdizadeh, Sahand Nakhaei

Studies show that children, regardless of their local climate, often envision a house with a pitched roof. Accordingly, in the design of Ti-Te House, consideration has been given not only to the climatic impact but also to the recreation of childhood imagery—reviving memories and dreams from that formative period. As a result, this house is more than just an environmentally adaptive structure; it stands as a lasting imprint in the minds of its inhabitants, evoking nostalgia and emotional connection.

One thought on “Ti-Te House / Mahsa Najafi”

  1. درود
    نقدی بر معماری پروژه

    در ابتدای ورودی به فضای داخلی با نهارخوری مواجه میشویم سپس با چرخشی 180 درجه به سمت نشیمن مجبور به حرکت میشویم .
    شبیه یک کودک ناخواسته که به دنیا آمده این حرکت اجباری از روان و سلیس بودن پلان کاسته است .
    آشپزخانه کاملا ارتباط خود را از نشیمن یا در مواقعی پذیرایی از دست داده است . در واقع عناصر معماری و انسانها با این نوع طراحی از هم جدا شده اند . ما اگر ادعای مدرن بودن داریم میبایست مدرنیته را در عملکرد نیز ببینیم و این آشپزخانه بسته و رابطه آن با نشیمن مفهوم مدرنیته در ساختمان را زیر سوال میبرد . پله داخلی بیش از حد تراش خورده است و مجسمه وار طراحی گردیده ولی با دیواری بسته که فضا را تنگ نموده است . نرده هایی که یاد آور پارکها و نرده های دهه 60 در تهران هستند
    رابطه استخر با فضای زندگی کاملا بریده است و …

    اینجا معماری اتفاق نیافتاده و روح در کالبد بنا وجود ندارد . ولی این اثر از دور شبیه آثار معماری هست

Leave A Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *