آثار برگزیده نهمین دوره جایزه معماری میرمیران، با موضوع “معماری بایونیک”
برگزارکننده: بنیاد معماری میرمیران
هیات داوران: ایرج اعتصام، داراب دیبا، علی‌اکبر صارمی، سیدعلیرضا قهاری، شهاب کاتوزیان، عباس کیارستمی، محمود گلابچی، حمید میرمیران
تاریخ اعلام نتایج: 2 اردیبهشت 1394
رتبه اول: علی طباطبایی، مارال هاشمیان، صبا مهدی، دل‌آرام کوهستانی
رتبه دوم: لیلیا میناسیان، مرجان فرضیان
رتبه سوم: علی دبیریان، امیرنصر فولادخواه
طرح منتخب: میترا قاسمی
طرح منتخب: محمد رفائی رحمت‌طلب
طرح منتخب: مهسا شیرعلی
طرح منتخب: حبیب هواسی‌زاده
طرح منتخب: سروناز سمرکند
طرح منتخب: احسان طالبیان، پریسا هوده‌شاهی
طرح منتخب: وحید قادری، مهسا الهی‌وفا، فریبا فیروز بیگدلی، فاطمه‌سادات لطفیان
طرح منتخب: محسن نورپور، جلال قربان‌پور، علیرضا زیبایی‌نژاد
طرح منتخب: محمدهادی گلستانی، ریحانه رشید فرخی
طرح منتخب: معین مرادی، مهدی مرادی، نسرین مرادی
طرح ویژه: محبوبه خرم‌آبادی، طیبه فدائیان، ساره خلیفه
یکی از مسابقاتی که هدف مسابقه مشخص نیست
ایا قراره برای موضوع داده شده پوسترطراحی شود یاطرحی ارایه گردد؟
شاید بهتر باشه چند بخش متفاوت تعریف شه وکارای ارایه شده در بخش خودشون داوری شود کارهایی که در قالب طراحی معماری جدا و کارای پوستری جدا ویا حداقل متنی که در قالب مدارک مورد نیاز و نحوه ارایه طرح داده میشود عوض گردد چون قید گردیده ه بااستفاده از نقشه ها وپرسپکتیو و …غیره به معرفی فضاهای اصلی(داخلی وخارجی) بپردازد
چیزی که برای مثال در طرحی که رتبه 2 رو گرفته دیده نمیشود استادیوم المپیک پکن
ایده از لانه پرنده گرفته ولی در قالب طرح معماری ارایه شده
این خیلی فرق داره با اینکه بیای از لانه پرنده عکس بگیری و یه جمله هم زیرش نوشته شه که میشه از طبیعت هم الهام گرفت.
با یه نگاه اجمالی به کارا در سال های قبل به راحتی میشه طوری کار رو تحویل داد که حایز رتبه شود این تصاویر گرافیکی که از برگ و یا ترک های خاک کویر برای شریان های شهری استفاده شده را تقریبا در بیشتر سالها با اینکه موضوع مسابقه متفاوت هست داریم که جای تامل دارد.
متاسفانه با این جور مسابقات و این مدل داوری ها خود معماران و جامعه معماری به دست خودشون “حرفه ی معماری” رو به تمسخر گرفته اند. عنوان مسابقه معماری بایونیک است اما در اکثر کارهای منتخب کمتر اثری از “معماری” دیده میشود. در بهترین حالت میتوان این “مثلا طرح ها” را پروژه ی کلاسی یک دانشجوی سال اولی معماری در کلاس درس “مقدمات معماری” دانست. وقتی برای اولین بار آثار برگزیده شده توسط “هیات محترم داوران” را با دوستان معمار خود مشاهده کردیم، یکی از آنان که سابقه شرکت در مسابقه را هم داشت عنوان کرد که مسابقه معماری میرمیران بسیار “کانسپچوال” است، اما دقایقی بعد اعتراف کرد که گویی نتایج یک مسابقه دست چندم و ضعیف طراحی پوستر را دیده است!
ای کاش حداقل هیات محترم داوران در سال های آینده پوسترهایی رو گزینش کنند که کیفیت عکس های بالاتری داشته باشد و پیکسلهایی به اندازه بند انگشت در شیت نهایی
مشاهده نشود.
جدای از اینکه طرح ها
به لحاظ شاخصه های معماری بسیار ضعیف بود. و هیچ توجهی به بعد معماری در آثار نشده.چهار چوب مشخصی برای ایده های طراحی بر اساس عوامل طبیعی هم وجود نداشت. تنها میتوان به عنوان نمایش ساختارهای طبیعت از انها یاد کرد. بعلاوه اینکه حتی برخی از ساختارهای طبیعی و فرم بدن حیوانات که در این طرحها آورده شده همخوانی معنی داری با فرم ساختمانی که به عنوان نمونه در شیت آورده شده ندارد.در معماری بیونیک بررسی این ساختارها در بناها تنها به شکل ظاهری مربوط نمیشود و به صورت لایه لایه تاثیراتی بر تمامی عناصر یک بنا دارد. که می بایست در نظر گرفته شود.
بنظر من این نوع مسابقه تلفیقی غیرحقیقی و بی هدف از معماری آینده گرا و گرافیک است و برای اولین بار پس از دیدن نتایج مسابقه هیچ ایده جالب و نوآورانه ای ندیدم
و بیشتر شبیه یک دورهمی دوستانه بنظرم آمد
متاسفانه گزینش طرح ها به صورتی اتفاق افتاده است که نگرانی های جدیدی پدید آورده و این مساله یادآور اتفاقات مشابه در دوره های اول ،دوم و سوم این جشنواره است.انشالله سال دیگه و دوره دهم توجه ویژه ای به داوری انجام بگیره.کیمیته سیاست گذاری جایزه معمارسال هر سال رشد کیفیتی بسیار قابل ملاحظه ای داشتند،کمک گرفتن از شیوه موسسه نشر معمارخیلی میتونه تاثیر مثبت داشته باشه.
موفق باشید