ساختمان دروس

سیدحامد حسینی

موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۷
مساحت: ۱۴۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: جعفر اردانی
همکاران طراحی: سیدعمادالدین میرعمادی، شادی شادمان‌روز
اجرا: احسان غفوری
دیاگرام: ملیکا عسگری سرشگ، فاطمه‌سادات عبیری
ارائه: نگار ثانیان
عکس: محمدحسن اتفاق

از گذشته تاکنون، خانه مکان امنی بوده است که علاوه بر تامین نیاز افراد به حریم شخصی، به نیاز آن‌ها به ارتباط با فضای باز عمومی (خیابان و حیاط) نیز توجه کرده است. پنجره‌ها یکی از عناصر اصلی ارتباط‌دهنده بصری و احساسی فضای شخصی درون و فضای عمومی بیرون خانه هستند. به گفته یوهانی پالاسما، معمار و پدیدارشناس فنلاندی، پنجره در معماری، پیونددهنده نور و سایه، جهان بیرون و درون، فضای باز و بسته، درون‌گرایی و برون‌گرایی، و عمومی و خصوصی است؛ اما امروزه بناهای بسیاری را می‌بینیم که پنجره‌های آنها صرفا ردیفی از روزنه‌ها بر نما (مطابق با قوانین مبحث ملی ساختمان) هستند، و ساکنین چنین بناهایی نیز با نصب دائمی پرده، خود را از بهره‌مندی از این عنصر معماری محروم می‌کنند. بر این اساس، در این پروژه سعی شده است با نگاهی معمارانه‌، پنجره به عنوان یک پیونددهنده درون و بیرون مورد توجه قرار گیرد.

ساختمان دروس در زمینی به مساحت ۳۰۰ مترمربع، در محله دروس تهران، در پنج طبقه مسکونی طراحی شده که هر طبقه شامل یک واحد سه‌خوابه است. طبقه همکف نیز شامل حیاط، لابی و پارکینگ است، و انباری‌ها و ادامه پارکینگ در زیرزمین قرار گرفته‌اند.

از آنجایی که امروزه، بناهای بسیاری با نماهای شلوغ و پیچیده ساخته شده‌اند، معمار پروژه در پی این بوده است که با توجه به هرج‌ومرج بصری ایجادشده توسط جزئیات و تزئینات اضافی نمای ساختمان‌های مجاور، از این آشفتگی بصری بکاهد و به آسایش محیطی منطقه کمک کند. از این‌رو، در طراحی نما، طراح به گونه‌ای به پنجره‌ها شکل داده است که چشمان بیننده را به‌جای پنجره‌هایی صرفا بزرگ و با دیدهای مستمر و خسته‌کننده، با پازلی از قاب‌های مختلف روبه‌رو کند تا بتوانند سطح نما را اسکن و اطلاعات بصری آن را جذب کنند.

هندسه خالص مستطیلی پنجره‌ها با تنوع در ابعاد و اندازه‌ها و نورپردازی، توانسته است در عین سکون و آرامش، چشم و ذهن بیننده را به رقص و حرکت وادارد تا به صورت ناخودآگاه، به درک کلیت نما دست پیدا کند. با طراحی این نوع پنجره‌ها، رقص و حرکت نور، و دیدهای مختلف در درون فضای خانه ادامه پیدا می‌کنند، و چشم ساکنین، محیط و منظر بیرون را مانند پازلی متنوع، در حالات مختلف زندگی (مکث و حرکت) کامل می‌کند. این ادراک بصری دائما در حال تغییر است و ساکنین در قاب‌هایی مختلف، نظاره‌گر رقص باران و برف، و ریزش برگ درختان می‌شوند، و این‌گونه است که پنجره به پیونددهنده‌ای شاعرانه بین فضای درون و بیرون تبدیل می‌شود.

روح ساختمان، یکپارچه و به‌دور از هجو و پیچیدگی است، و متریال سنگ سفیدرنگ، نمای آن را به نمایی خنثی‌ تبدیل کرده است که به کاربر این اجازه را می‌دهد تا با نورپردازی داخلی و قراردادن گلدان‌های دلخواهش، در طراحی نمای خانه خود مشارکت کند و به آن تنوع بخشد. در عین حال، طراح در نمای ساختمان از المان‌های چوبی استفاده کرده است که احساس آشنایی را به کاربر منتقل می‌کند، و یادآور تنه درختانی است که در نمای مقابل ساختمان قرار دارند. همچنین این بازی استفاده از چوب به داخل فضای نشیمن کشیده می‌شود و بخشی از تیرهای سقفی و وسایل موجود در فضای خانه را تشکیل می‌دهد که این امر به پیوستگی درون و بیرون ساختمان می‌انجامد. از طرفی، در کنار این ادراک بصری، لمس گرمای طبیعی درهای چوبی ورودی ساختمان نیز به این غنای حسی کمک می‌کند.

در پلان ساختمان، عرصه‌های عمومی و خصوصی خانه از یکدیگر تفکیک شده‌اند، و فضاهای عمومی از نور طبیعی شمال، و فضاهای خصوصی از نور طبیعی جنوب بهره‌مند می‌شوند. همچنین می‌توان به طراحی متفاوت سقف‌ها در فضای داخلی اشاره کرد که هر یک از فضاهای خانه، اعم از اتاق‌های خواب‌، آشپزخانه، پذیرایی و نشیمن، دارای طراحی متفاوت و منحصربه‌فردی هستند. در تزیینات اتاق خواب و فضای نشیمن نیز از عناصر بتنی استفاده شده که در کنار گرمای چوب، تضاد و ظرافت خاصی را به فضا بخشیده است.

Darous Building

Seyed Hamed Hosseini

Location: Tehran, Iran
Date: 2018
Area: 1,400 sqm
Status: Completed
Client: Jafar Ardani
Design Team: Seyed Emadedin Miremadi, Shadi Shademanrooz
Construction: Ehsan Ghafouri
Diagram: Melika Asgari Sereshg, Fatemeh Sadat Abiri
Presentation: Negar Sanian
Photo: Mohammad Hassan Ettefagh

Over times, home has been a safe place that provided privacy, and also paid attention to its connection with public space (street and yard). Nowadays, one of the main elements of visual connection between person’s inside and the public space (outside), are the windows. According to Johann Plasma, a Finnish architect, the window in architecture connects light and shadow, outside and inside, open and closed space, introversion and extroversion, and public and private. Today, we see many buildings with windows like row of openings in accordance with the national building laws, and the residents of such buildings deprive themselves of the benefit of such an architectural element, by installing curtains permanently. In this project, an attempt has been made to pay attention to the window as an internal and external linker.

Since many buildings are built with intricate facades, we have tried to reduce the visual confusion created by the details and additional decorations of the adjacent buildings facades. In this way, instead of just large windows with continuous and boring views, the viewer’s eyes are faced with a puzzle of different frames that can scan the surface of the façade and absorb visual information.

By designing this type of windows, the dance of light and different views continues inside the house, and the eyes of the residents completes the outside view like a puzzle, and they watch the rain and snow dance, and the falling leaves of the trees in different frames, and this is how the window becomes a poetic link between the inside and the outside space.

This building is far from complexity, which has been turned into a neutral façade with white stone material, and allows the users to design the façade, by lighting the interior, and placing their favorite plants, and diversify their home. Using wooden elements in the façade, conveys a sense of familiarity to the user, and is reminiscent of the trunks of trees in front of the building. Also, this usage of wood is drawn into the interior, and forms a part of the roof beams and furniture, which leads to the connection between inside and outside of the building. Along with this visual perception, the touch of natural heat of the wooden entrance doors of the building contributes to this sensory richness.

In the plan, the public and private areas of the house are separated, due to Iranian culture. Each of the public spaces benefits from the natural light of the north, and the private spaces from the south. Each space has a unique ceiling design. Concrete elements have been used in the decoration of the bedroom and living room, which along with the warmth of the wood, has given a special contrast and elegance to the space.