ویلای درخت سیب

امیرعباس ابوطالبی

موقعیت: آبسرد، دماوند، ایران
تاریخ: ۱۳۹۴
مساحت: ۶۵۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: مرتضی ابوطالبی
سازه: احسان درویش
تاسیسات مکانیکی: علی رنجبر
تاسیسات الکتریکی: مشاور باکان
طراحی محوطه: فاطمه تاجیک
گرافیک: یاسمن فروتن
عکس: پرهام تقی‌اف

از دوران‌های بسیار دور سلسله هخامنشیان، ایده یک بهشت زمینی در ادبیات فارسی گسترش یافت. از این‌رو، سبک و سنتی در طراحی خانه‌ها و باغ‌های ایرانی شکل گرفت که تاکنون و همواره از برجسته‌ترین مثال‌های فرهنگ زندگی ایرانی به شمار می‌رود. این پروژه سعی می‌کند تا همان فلسفه را به سادگی و بدون تجملات بیان کند. هدف اصلی پروژه، تامین مکانی برای آرامش روحی خارج از هیاهوی زندگی شهری و اوقات فراغت با دوستان و افراد خانواده است، در حالی‌که آسایش و رفاه مورد نیازشان را به درستی فراهم آورده باشد.

این پروژه در تلاش است تا با بیان ساده، استفاده مناسبی از انرژی‌های فعال و غیرفعال محیطی داشته باشد و در عین حال، فضاهایی را مطابق نیازها و سلیقه کارفرما خلق کند. این بنا در حالی‌که از لوکس‌گرایی پرهیز می‌کند، تا حد ممکن، از مصالح ارزان‌قیمت و نیروی کار محلی استفاده می‌کند.

ساختار اصلی پروژه، هم فرمال (با تاکید روی سازه) و هم اتفاقی (با تاکید روی طبیعت) شکل گرفته است که قوانین ساده طراحی را دنبال می‌کند. این ساختار، اجازه دسترسی حداکثری توامان به عملکردها و احساساتی را که قرار است در پروژه اتفاق بیفتد، می‌دهد. تلفیق فضاهای درونی و بیرونی، به واسطه یک حیاط میانی شاخص در مرکز ثقل پروژه شکل گرفته است. این حیاط، حریم نیمه‌خصوصی و غیررسمی طرح محسوب می‌شود که دارای هندسه بسیار ساده‌ای است و توسط شبکه آب‌راه جمع‌آوری آب باران و آب‌های سطحی تقسیم‌بندی شده است.

تاثیر نور طبیعی خورشید، یکی از نکات مهم در طراحی این پروژه است. آنالیز سطوح سایه‌انداز برای هر چهار فصل انجام گرفت و علاوه بر لحاظ بازی‌های نور و سایه، برای زیبایی‌شناسی سیاه و سفید، روشنایی و گرمایش طبیعی تنظیم شد. این تنظیم، از طریق طراحی ابعاد پنجره‌ها، سلسله‌مراتب، عایق‌کاری جداره‌ها و استفاده از مصالح با جرم حرارتی مناسب صورت گرفت.

استفاده از انرژی‌های غیرفعال در این پروژه، کلید پایداری این بنا خوانده می‌شود. مهم‌ترین اصل در طراحی ویلای درخت سیب، این نکته بوده است که با ترکیبی از انرژی‌های فعال و غیرفعال، هزینه‌های انرژی و کنترل محیط، تا حد زیادی کاهش پیدا کند. ما در این پروژه تلاش کردیم که ضمن تطبیق خواسته‌های کافرما با جنبه زیبایی‌شناسی فرم، پاسخ درستی به شرایط محیط و اقلیم منطقه داده شود. این پاسخ می‌بایست در راستای بالابردن رفاه زندگی کاربران و کاهش مصرف انرژی ساختمان صورت می‌گرفت. طراحی بر اساس اقلیم، این امکان را به ما داد که سیستم سرمایشی و هزینه‌های مربوط به آن از پروژه حذف و شرایط آسایش دما، صرفا با طراحی مناسب فراهم شود. علاوه بر کاهش هزینه‌ها، نوسانات دمایی نیز تا حد قابل قبولی کاهش یافت. همچنین ضمن ارتقاء کیفیت هوای مصرفی، از اثرات زیست‌محیطی، از قبیل انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از موتورخانه زیرزمین کاسته شد.

از آنجا که سایت پروژه و محدوده اطراف آن، فاقد لوله‌کشی آب شهری است و در راستای استفاده بهینه از امکانات موجود در سایت ـ برخلاف روند معمول در پروژه‌های اطراف و احداث چاه و بهره‌برداری از سفره آب زیرزمینی ـ دو منبع سرپوشیده و روباز برای تامین آب مصرفی این بنا تعبیه شده است. نحوه کارکرد به این صورت است که سهمیه آب کشاورزی که به صورت هفتگی به مالک این بنا تعلق می‌گیرد، در منبع روباز که در جبهه شمالی بنا قرار دارد، ذخیره و سپس به آب‌انبار زیرزمینی منتقل می‌شود و آب ذخیره‌شده در آب‌انبار، با استفاده از دستگاه تصفیه، سالم‌سازی و برای استفاده آشامیدنی و غیرآشامیدنی به ساختمان منتقل می‌شود. پس از پر شدن منبع اول، منبع پشتیبان روباز وظیفه ذخیره آب را بر عهده دارد. از آب ذخیره‌شده در این منبع، برای آبیاری قطره‌ای درختان باغ و محوطه استفاده می‌شود.

Sib Villa

Amirabbas Aboutalebi

Location: Absard, Damavand, Iran
Date: 2015
Area: 650 sqm
Status: Completed
Client: Morteza Aboutalebi
Structure: Ehsan Darvish
Mechanical Consultant: Ali Ranjbar
Electrical Consultant: Bakan Group
Landscape: Fatemeh Tajik
Graphic: Yasaman Forootan
Photo: Parham Taghioff

From the time of the Archaemenid Dynasty, the Idea of an earthy paradise spread through Persian literature. Thus, the tradition and style in the design of Persian gardens became the most common physical example in the Iranian living culture. This project is trying to bring the same philosophy in a simple modern expression. The project’s purpose is to provide a place for protected relaxation in a variety of manners: spiritual and leisurely (such as meeting with friends and family members), essentially a paradise on earth.

The project idea is trying to use the right blend of passive and active design strategies to minimize energy, materials, water, and land use. Also, to create spaces according to client’s taste & requirements. The project’s construction is both formal (with an emphasis on structure) and casual (with an emphasis on nature) following several simple design rules. This allows a maximization, in terms of function and emotion, of what may be done in the project.

The project’s style mainly attempts to integrate indoors with outdoors through the connection of a surrounding garden with an inner courtyard. There is a semi-private, informal garden around the structure that puts more emphasis on the biotic elements than the inner courtyard and that minimizes structure. Plants range from locally fruit trees to shrubs, to vegetable plants. The inner courtyard is private and formal. The basic structure consists of four quadrant divided by a waterway. This inner courtyard balance structure with greenery with a symbolic apple tree in the central part of the project.

Sunlight and effect is an important factor of the project’s design. Textures and shapes are carefully chosen to harness the light in inner and outer spaces, considering all four seasons and also the very cold climate of Damavand.

In this project, we responded to local climate and site conditions to maximize building users’ comfort and health while minimizing energy use. We achieved this by using free, renewable sources of energy, such as sun and wind to provide household heating, cooling, ventilation and lighting, thereby reducing the need for mechanical heating & removed mechanical cooling.