ویلای درخت سیب
معمار: امیرعباس ابوطالبی
موقعیت: آبسرد، دماوند، ایران
تاریخ: 1394
مساحت: 650 مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: مرتضی ابوطالبی
سازه: احسان درویش
تاسیسات مکانیکی: علی رنجبر
تاسیسات الکتریکی: مشاور باکان
طراحی محوطه: فاطمه تاجیک
گرافیک: یاسمن فروتن
عکس: پرهام تقی‌اف

از دوران‌های بسیار دور سلسله هخامنشیان، ایده یک بهشت زمینی در ادبیات فارسی گسترش یافت. از این‌رو، سبک و سنتی در طراحی خانه‌ها و باغ‌های ایرانی شکل گرفت که تاکنون و همواره از برجسته‌ترین مثال‌های فرهنگ زندگی ایرانی به شمار می‌رود. این پروژه سعی می‌کند تا همان فلسفه را به سادگی و بدون تجملات بیان کند. هدف اصلی پروژه، تامین مکانی برای آرامش روحی خارج از هیاهوی زندگی شهری و اوقات فراغت با دوستان و افراد خانواده است، در حالی‌که آسایش و رفاه مورد نیازشان را به درستی فراهم آورده باشد.

اين پروژه در تلاش است تا با بیان ساده، استفاده مناسبي از انرژي‌هاي فعال و غيرفعال محيطي داشته باشد و در عين حال، فضاهايي را مطابق نيازها و سليقه کارفرما خلق کند. این بنا در حالی‌که از لوکس‌گرايي پرهیز می‌کند، تا حد ممکن، از مصالح ارزان‌قیمت و نیروی کار محلی استفاده می‌کند.

ساختار اصلی پروژه، هم فرمال (با تاکید روی سازه) و هم اتفاقی (با تاکید روی طبیعت) شکل گرفته است که قوانین ساده طراحی را دنبال می‌کند. این ساختار، اجازه دسترسی حداکثری توامان به عملکردها و احساساتی را که قرار است در پروژه اتفاق بیفتد، می‌دهد. تلفيق فضاهاي دروني و بيروني، به واسطه يک حياط مياني شاخص در مرکز ثقل پروژه شکل گرفته است. اين حياط، حريم نيمه‌خصوصي و غيررسمي طرح محسوب مي‌شود که دارای هندسه بسیار ساده‌ای است و توسط شبکه آب‌راه جمع‌آوري آب باران و آب‌هاي سطحي تقسيم‌بندي شده است.

تاثیر نور طبیعی خورشید، یکی از نکات مهم در طراحی این پروژه است. آنالیز سطوح سایه‌انداز برای هر چهار فصل انجام گرفت و علاوه بر لحاظ بازی‌های نور و سایه، برای زیبایی‌شناسی سیاه و سفید، روشنایی و گرمایش طبیعی تنظیم شد. این تنظیم، از طریق طراحی ابعاد پنجره‌ها، سلسله‌مراتب، عایق‌کاری جداره‌ها و استفاده از مصالح با جرم حرارتی مناسب صورت گرفت.

استفاده از انرژي‌هاي غيرفعال در اين پروژه، کليد پايداري اين بنا خوانده مي‌شود. مهم‌ترين اصل در طراحي ويلاي درخت سيب، اين نکته بوده است که با ترکيبي از انرژي‌هاي فعال و غيرفعال، هزينه‌هاي انرژي و کنترل محيط، تا حد زيادي کاهش پيدا کند. ما در اين پروژه تلاش کردیم که ضمن تطبيق خواسته‌هاي کافرما با جنبه زيبايي‌شناسي فرم، پاسخ درستي به شرايط محيط و اقليم منطقه داده شود. اين پاسخ مي‌بايست در راستاي بالابردن رفاه زندگي کاربران و کاهش مصرف انرژي ساختمان صورت مي‌گرفت. طراحي بر اساس اقليم، اين امکان را به ما داد که سيستم سرمايشي و هزينه‌هاي مربوط به آن از پروژه حذف و شرايط آسايش دما، صرفا با طراحي مناسب فراهم شود. علاوه بر کاهش هزينه‌ها، نوسانات دمايي نیز تا حد قابل قبولي کاهش يافت. همچنين ضمن ارتقاء کيفيت هواي مصرفي، از اثرات زيست‌محيطي، از قبيل انتشار گازهاي گلخانه‌اي حاصل از موتورخانه زيرزمين کاسته شد.

از آنجا که سايت پروژه و محدوده اطراف آن، فاقد لوله‌کشي آب شهري است و در راستاي استفاده بهينه از امکانات موجود در سايت ـ برخلاف روند معمول در پروژه‌هاي اطراف و احداث چاه و بهره‌برداري از سفره آب زيرزميني ـ دو منبع سرپوشيده و روباز براي تامين آب مصرفي اين بنا تعبيه شده است. نحوه کارکرد به اين صورت است که سهميه آب کشاورزي که به صورت هفتگي به مالک اين بنا تعلق مي‌گيرد، در منبع روباز که در جبهه شمالي بنا قرار دارد، ذخيره و سپس به آب‌انبار زيرزميني منتقل مي‌شود و آب ذخيره‌شده در آب‌انبار، با استفاده از دستگاه تصفيه، سالم‌سازي و برای استفاده آشامیدنی و غیرآشامیدنی به ساختمان منتقل مي‌شود. پس از پر شدن منبع اول، منبع پشتيبان روباز وظيفه ذخيره آب را بر عهده دارد. از آب ذخيره‌شده در اين منبع، براي آبياري قطره‌اي درختان باغ و محوطه استفاده مي‌شود.

Sib Villa
Architect: Amirabbas Aboutalebi
Location: Absard, Damavand, Iran
Date: 2015
Area: 650 sqm
Status: Completed
Client: Morteza Aboutalebi
Structure: Ehsan Darvish
Mechanical Consultant: Ali Ranjbar
Electrical Consultant: Bakan Group
Landscape: Fatemeh Tajik
Graphic: Yasaman Forootan
Photo: Parham Taghioff

From the time of the Archaemenid Dynasty, the Idea of an earthy paradise spread through Persian literature. Thus, the tradition and style in the design of Persian gardens became the most common physical example in the Iranian living culture. This project is trying to bring the same philosophy in a simple modern expression. The project’s purpose is to provide a place for protected relaxation in a variety of manners: spiritual and leisurely (such as meeting with friends and family members), essentially a paradise on earth.

The project idea is trying to use the right blend of passive and active design strategies to minimize energy, materials, water, and land use. Also, to create spaces according to client’s taste & requirements. The project’s construction is both formal (with an emphasis on structure) and casual (with an emphasis on nature) following several simple design rules. This allows a maximization, in terms of function and emotion, of what may be done in the project.

The project’s style mainly attempts to integrate indoors with outdoors through the connection of a surrounding garden with an inner courtyard. There is a semi-private, informal garden around the structure that puts more emphasis on the biotic elements than the inner courtyard and that minimizes structure. Plants range from locally fruit trees to shrubs, to vegetable plants. The inner courtyard is private and formal. The basic structure consists of four quadrant divided by a waterway. This inner courtyard balance structure with greenery with a symbolic apple tree in the central part of the project.

Sunlight and effect is an important factor of the project’s design. Textures and shapes are carefully chosen to harness the light in inner and outer spaces, considering all four seasons and also the very cold climate of Damavand.

In this project, we responded to local climate and site conditions to maximize building users’ comfort and health while minimizing energy use. We achieved this by using free, renewable sources of energy, such as sun and wind to provide household heating, cooling, ventilation and lighting, thereby reducing the need for mechanical heating & removed mechanical cooling.