موقعیت: رشت، ایران
تاریخ: ۱۴۰۲
مساحت: ۱،۱۵۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده کارفرما: حمیدرضا جعفری
تیم طراحی: محمدعلی طیبی، میلاد صفرنژاد، حانیه صداقتی سازه: شرکت بهساز خاک ایرانیان تاسیسات مکانیکی: شهرام روستا، روح‌الله حسن‌پور تاسیسات الکتریکی و نورپردازی: آرمان امیدی هوشمندسازی: شرکت آلفا اجرا: محمدعلی طیبی تیم اجرا: پژمان طیبی، حانیه صداقتی، میلاد صفرنژاد، شایان فروضی، محمد و مهدی راستگو، سعید و سهیل یحیی‌زاده، استاد صفر، سعید تقدیری، فرشید مرادی عکس: پژمان طیبی، نارون زمردی
این پروژه، یک آپارتمان معمولی بود؛ زمینی به عرض نه متر و یک برنامه فیزیکی روتین؛ هر طبقه، یک واحد. مثل همه آپارتمان‌ها، یک نما رو به کوچه داشت و یک نما رو به حیاط. مثل همه آپارتمان‌های شهری، پنجره‌های واحدها اشراف و دید به همسایه‌های روبرو داشتند. سوال ما این بود که چگونه می‌توان این دید نامطلوب را تعدیل و مشرف‌بودن ساختمان‌های همسایه به داخل را کنترل کرد؟
شاید می‌شد به سادگی حل‌کردن مشکل را به ساکنان ساختمان بسپاریم که با پرده‌ای پنجره‌هایشان را ببننند، خصوصا که وقتی در شهر پرسه می‌زنیم، می‌بینیم که در اکثر آپارتمان‌ها، پرده‌ها همواره بسته هستند. آیا می‌توان این پرده را از درون به بیرون انتقال داد؟ آیا می‌توان در نمای پروژه پوسته‌ای برای کنترل دید داشت؟ تاکنون پاسخ‌های زیادی به این سوال داده شده است، از لوورهای چوبی و آلومینیومی گرفته تا پوسته‌های پارامتریک. اما در همه این‌ها یک مشکل مشترک وجود داشت: پوسته دوم به‌شدت جلوی نور را می‌گیرد. با توجه به جداره محدود و بحث نورگیری، راه‌حل، استفاده از یک متریال نیمه‌شفاف بود، مشابه با همان پرده‌های توری پارچه‌ای، پوسته‌ای از جنس طلق نیمه‌شفاف. اما بر اساس چه الگویی می‌توان این پرده را درست کرد؟
پروژه در گیلان قرار داشت، جایی که از دیرباز هنر حصیربافی در آن رایج است. ما نیز نیم‌نگاهی به این هنر دیرینه انداختیم و از ساختار آن بهره بردیم: طلق‌ها را بافتیم، همان‌طور که حصیرها را می‌بافند. بافت حصیری را هم در مقایس ریز (با بافتن طلق نیمه‌شفاف) و هم در مقیاسی بزرگ پیاده کردیم و فضاهای پر و خالی بر اساس الگوهای حصیری کنار هم چیدیم. در میان پوسته نمای ساختمان و پنجره، یک سری گلدان اضافه کردیم و با ترکیب گیاهان و طلق‌های بافته‌شده به شکل حصیری، برای ساکنان یک منظر ایجاد کردیم: منظری از گیاهان. برای اینکه ساکنان بتوانند دید باز را نیز داشته باشند، در بین این حصیرها بالکنی را قرار دادیم. در نهایت، ساختار فرمی مابقی قسمت‌های ساختمان را بر اساس ساختار فوق و با هماهنگی با آن طراحی کردیم.
با توجه به عدم توجیه اقتصادی برای احداث زیرزمین، و نیاز برای تامین پنج پارکینگ، برای آنکه بتوانیم یک لابی مناسب در طبقه همکف داشته باشیم، ساختار پلکان را تغییر دادیم. و طبقه همکف به اول به جای پله‌های U شکل، از ساختار خطی استفاده کردیم. همچنین با توجه به تراکم شهر رشت و سرانه کم فضای باز، تصمیم گرفتیم که در بام به جای استفاده از سقف شیب‌دار، یک باغ‌بام قرار دهیم.
