بهرام شیردل در گفتوگو با روزنامه شرق:
من لیدر معماری ایران هستم، اما در سایه!
سعید برآبادی
بهرام شیردل. این اسم در دنیای معماری حتی نیاز به توضیح مجدد یا اضافهای ندارد. موافقان و مخالفان، او را خوب میشناسند، بر ویژگیهایش بهویژه در سخنوری و دستهای قویاش در طراحی واقفند. گروهی معتقدند او معمار مؤلفی است، زیرا بدون آنکه به فکر تقلید یا کپی باشد، میتواند اصل و عصاره آنچه را که در سر دارد روی کاغذ بکشد و از دلِ شرکت «شیردل و همکاران» بیرون دهد و گروهی دیگر، او را ایدهپردازی خلاق میدانند که بسیاری از پروژههایش به دلیل بلندپروازی هیچگاه اجرا نشدهاند. فارغ از اینها، این مصاحبه، شیردل را در مقام یک منتقد معماری میشناسد و از او سؤال پرسیده. هدف، پیداکردن نقطهنظری تازه درباره معماری امروز شیردل و نقدی به وضعیت معماری در ایران است. شیردل در این مصاحبه از همهچیز سخن گفته؛ از نقشهایی که به او دادهاند تا بهنوعی حاتم طایی و دنکیشوت در معماری ایران باشد و از نقشی که خود مایل به درانداختن آن است: «ایجاد اولین مدرسه مستقل معماری در ایران». این گفتوگو قطعا در روزهای آینده با بازخوردهای فراوانی همراه خواهد بود و گروهی به گله و گروهی به اعتراض درباره آن سخن خواهند راند، اما واقعیت این است که شیردل در این گفتوگو، خالصانه سخن میگوید؛ او نگران و ناراحت است و این برای معماری که ۲۰ سال پیش با اندیشه تغییر به دنیای معماری ایران آمده، حکایت از نوعی دلواپسی پدرانه دارد: