ویلای امیر

دفتر معماری دیگر (علیرضا تغابنی)

فینالیست دومین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی (۱۳۹۸)

موقعیت: کرج، ایران
تاریخ: ۱۳۹۰
مساحت: ۲۰۶ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: مریم سالک، غلامعلی عکاشه، امیر عکاشه
طراح: علیرضا تغابنی
همکاران طراحی: روح‌الله رسولی، مسعود ساقی، فریده آقامحمدی، مجتبی مرادی
مشاور سازه: امیرحسین پروانه، وحید قره‌خانی
مشاور تاسیسات مکانیکی: هوفر اسماعیلی
مشاور تاسیسات الکتریکی: نینا عموشاهی
مشاور طراحی محوطه: بابک مستوفی صدری
اجرا: شرکت اجرای خاص، سروش علی‌پور
همکار اجرا: سیدمحمدرضا سیدمیرزایی
گرافیک: هیوا فرج‌پور بختیاری، فرزاد کفایی
عکس: پرهام تقی‌اف
جوایز: رتبه اول گروه بازسازی جایزه معمار ۱۳۹۰

جوانان خانواده، این ساختمان را برای مهمانی‌های آخر هفته خود می‌خواستند و والدین‌شان برای بازیافتن آرامش از دست رفته در شهر. بازی با خواست‌های این دو نسل و دیگر دوگانه‌هایی نظیر وضع موجود / الحاقی، پلاستیک / راست‌گوشه و زبر / صیقلی، باعث شکل‌گیری شخصیت فضایی پروژه شد.

باغ‌های محمدشهر کرج در قسمتی که ساختمان ما در آن قرار دارد، تنها چند کوچه کوتاه با شهر فاصله دارد، فاصله‌ای که به سرعت در حال کم‌ شدن است و ساخت‌وسازهای چندطبقه شهری ـ به رغم منع قانونی ـ به سرعت، در حال نفوذ به منطقه باغات هستند. از آنجا که ویلای امیر نمی‌خواست شریک توسعه حریصانه ساخت‌وسازهای چندطبقه اطراف باشد، توسعه ساختمان (قسمت خصوصی ویلا) به صورت افقی و با اضافه کردن حجمی الحاقی در پشت ساختمان اصلی انجام شد که با پلی شیشه‌ای به حجم اصلی متصل می‌شود.

ماهیت خمیری کاهگل امکان یکی‌کردن شکستگی‌های نامطلوب حجم موجود را به ما داد و توانست همچون لفافی آشنا و دوست‌داشتنی، به دور ساختمان و داخلش بچرخد و زاویه‌های ناخواسته موجود را نرم و حجم را یگانه و یکپارچه کند؛ کل حجم به ساختمانی کاهگلی تبدیل شد که حجمی سفید به آن متصل شده است.

حجم جدید بر خلاف قسمت کاهگلی که روی زمین نشسته، از زمین فاصله گرفت تا به وسیله کف‌های شیشه‌ای و آبی که در کنار و زیر آن روان است، نوری لرزان را از چیدمان کاسه‌های روی زمین بر خواب‌هایشان بتاباند. دو درخت خشکیده از این باغ و از باغی آن‌سوتر در شکاف بین دو حجم آرام گرفتند تا از این پس، نقشی دیگرگونه را در این محیط بازی کنند.

ساختمان قبل از بازسازی، از لحاظ کیفیت معماری و مسائل فنی در سطح پایینی قرار داشت و در جریان بازسازی، سازماندهی داخلی آن به کلی عوض شد: جای آشپزخانه تغییر کرد، تنها اتاق خواب موجود به اضافه دو اتاق خواب جدید، به بیرون از محدوده قبلی ساختمان منتقل شدند، سازه تقویت و بعضی ستون‌ها حذف و ستون‌های جدیدی اضافه شد و سیستم تاسیساتی فن‌کویل، مینی‌چیلر و موتورخانه (در بیرون محدوده ساختمان و به صورت دفنی) افزوده شد.

Amir Villa

Nextoffice (Alireza Taghaboni)

Finalist of Iranian Architect Merit Award 2019

Location: Karaj, Iran
Date: 2011
Area: 206 sqm
Status: Completed
Client: Maryam Salek, Gholamali Akasheh, Amir Akasheh
Design: Alireza Taghaboni
Design Associates: Rouhollah Rasouli, Masoud Saghi, Farideh Aghamohammadi, Mojtaba Moradi
Structural Strengthening Consultant: Amirhossein Parvaneh, Vahid Gharekhani
Mechanical Consultant: Hoofar Esmaeeli
Electrical Consultant: Nina Amooshahi
Landscape Consultant: Babak Mostofisadri
Construction: Ejraye Khas Co., Soroush Alipour
Construction Associate: Seyed Mohammadreza Seyed Mirzaei
Graphic & Presentation: Hiva Farajpour Bakhtiari, Farzad Kafaei
Photo: Parham Taghioff
Awards: 1st Place of Memar Award 1390

The summer house was expected to bring peace and calm for elder family members, at the same time, offer the youth a pleasant place to through their weekend parties. So a bipolar set; as well as other ones – the existing / present state, plastic / right angled surfaces and rough / glossy textures – formed the final proposal for the house structure and form.

Mohammadshahr Gardens, where Amir Villa situates, is only a few alleys away from the city of Karaj. Despite urban legislations and building density rules, the distance between gardens and city is gradually shrinking, due to the increasing rate of construction works and the wild growth of multi-storey buildings. Escaping from being trapped by the greedy development of urban constructions, the design strategy followed a path through which the building could keep the former height and scale. Unlike the client’s desire which was a two storeys house for locating the bedrooms on the upper level, a one storey building was proposed. Doing so, the private activities would be programmed behind the public area, within the same vertical level, in presence of a glass bridge, as the means of connecting these two zones.

By strengthening the structure, the view towards the garden was thoroughly opened. Later, by assessing the existing soil conditions and properties and following a vernacular recipe, clay reinforced by straw, a common place and easy-to-apply mixture was achieved. The doughy nature of this mixture made it possible to smoother the surfaces and cover up the former unpleasant edges and sharp discontinuities. The overall volume of the former house turned to a new body of integrated surfaces with smooth finishes and unique boundaries having a connected smaller box as the new being of the villa.

Different from the previous state, the new house does not rest on the ground, but has been lift up to open a reasonable space for glass flooring, light bowls and water paths, by which the interior spaces were romantically architectured. By which, there is a trace of trembling lights here and there, sentimentally seeping into the sleep hours of residents. Two old dried tree trunks found somewhere in the garden where taken into account on designing the interior spaces. Trunks were located in the gap between volumes to play a decorative role within the interiors and – maybe – create some pause moments from now on.