پردیس تئاتر مشهد
کامران افشارنادری + جواد شعری
موقعیت: مشهد، ایران
تاریخ: ۱۳۹۸
مساحت: ۸۰۰۰ مترمربع
وضعیت: طرح پیشنهادی مسابقه / رتبه سوم
کارفرما: شهرداری مشهد
تیم طراحی: ملیحه ذبیحی، علی خدابخش، سهیل قدس نبوی، مرتضی فرهمند
برای ایجاد اثری ماندگار که با محیط و جامعه خود ارتباط برقرار کند، فارغ از حل مسائل کاربردی و فنی که حداقل انتظار از یک پروژه است، میبایست به ریشهها مراجعه کرد. در این پروژه خاص، اولین ریشه که مد نظر قرار گرفت، هویت شهر مشهد در مقیاسی ملی و فراتر از آن بود. قرنها، مسافران و زواری که به مشهد سفر میکردند، هنگام دیدن گنبد و گلدسته حرم از دور، ادای احترام کرده و به یکدیگر میگفتند به مقصد رسیدیم. در واقع، سواد یا «سیلوهت» بارگاه رضوی یک نشانه بسیار مهم شهر است. با توجه به اینکه علم اعصاب اثبات کرده که تداعی معانی از طریق شباهت هندسی امکانپذیر است، ما نیز نهایت تلاش خود را کردیم تا در خط آسمان پروژه چنین مفهومی لحاظ شود.
مرجع دوم ما میلهای تاریخی راهنما بودند که در نواحی شمالی ایران و به ویژه، خراسان فراوان هستند. با توجه به کاربری و موقعیت مکانی پروژه، و از آنجا که این بخش از شهر مشهد فاقد نشان شهری معنیداری است، تصمیم گرفتیم به عنوان یک ارزش افزوده به برنامه، قسمتی از مجموعه را به صورت یک میل راهنما به ارتفاع ببریم. از آنجا که پروژه در قعر پستی و بلندیهای منطقه قرار گرفته است، وجود این المان عمودی به شاخصشدن پروژه کمک میکند.
ریشه دیگر طرح ما، تئاتر و پیشینه آن در یونان قدیم است. تمامی تئاترهای مدرن امروزی متاثر از تیپولوژی تئاتر یونانی، با هندسهای متشکل از دوایر متحدالمرکز و پلکانی هستند. جالب اینجاست که کلیه ترسیمات هندسی نقوش تزیینی و ساختمانی ایران دوره اسلامی نیز از ترسیم دایره آغاز میشوند. اساس طراحی مجموعه تئاتر شهر مشهد نیز چنین هندسهای است که به ما امکان داد ساختمان را همانند تئاترهای یونانی، با توپوگرافی زمین منطبق کنیم. همچنین آمفیتئاتر فضای باز مجموعه ارزشی افزوده به برنامه است که بر انگیزههای طراحانه ما تاکید میکند.
ایرانیان به مکانیت پروژه، به اندازه خود بنا اهمیت میدادهاند. از اینرو، در مکانی مانند تخت جمشید که زمین پروژه نفاست کافی را نداشت، طراحان با ایجاد سکویی بلند، مکانیت ابنیه را ارزشگذاری کردهاند. ما نیز در اینجا احساس نیاز کردیم که کف پروژه را بالا برده و مجموعه را بر محیط اطراف مسلط کنیم. همچنین عنصر آب در تمدن ایران و دیگر تمدنهای کهن با مفاهیم آیینی و نمایشی قرابت دارد. از اینرو، وجود استخری برگرفته از هندسه مجموعه، گذشته از اینکه با موضوع مسابقه مرتبط است، تلطیفکننده محیط خشک اطراف نیز خواهد بود. در ضمن، امکان این وجود خواهد داشت که با استفاده از فوارههای پیشرفته و نورپردازی خاص، نمایش رقص آب به مجموعه جذابیتهای مجموعه اضافه شود.
محل قرارگیری مجموعه در زمین به گونهای است که چند خاصیت به طور همزمان حاصل شود: ابنیه بر قسمت مرتفع زمین قرار گیرند، فضای باز محوطه به عنوان پیشدرآمد مجموعه، در فاصله بین معابر دسترسی و ساختمان ها قرار گیرد، تئاتر از سر و صدای خیابان دور باشد، و مجموعه با پارک پشت سر خود ارتباط منسجمی برقرار کند.
Mashhad Theatre Complex
Kamran Afsharnaderi + Javad Sheari
Location: Mashhad, Iran
Date: 2019
Area: 8,000 sqm
Status: Competition Proposal / 3rd Place
Client: Mashhad Municipality
Design Team: Maliheh Zabihi, Ali Khodabakhsh, Soheil Ghods Nabavi, Morteza Farahmand
معمترای ما بر عکس معماران خارجی هرچی پا به سن میزارن رو به افول میرن علتشم غرور کاذب هست بابا پنج تا ججون خوش فکر بیار دور خودت از اونا ایده بگیر چیه کارای دانشجویی میزنی با افتخار اسمتم تهش میچسبونی.نه قشنگی داره نه اجرا میشه
واقعا بحث اجرای این بنا های خیالی در اقلیم کوهستانی و خشک مشهد قابل بررسی هست که با کم بود آب شرب فراوان روبروست و این در حالی که کمیته نما برای اکثر طراحی ها طراح های معمولی و غیر معروف و جوون دردسر های فراوان ایجاد میکنه واقلیم و سنت رو به رخشون میکشه.
عذرخواهم ارتباط آب شرب و این کانسپت رو ممکنه توضیح بدین یاد بگیریم؟