خانه پروا
کامبیز اسکندرتبار
راه‌یافته به مرحله نیمه‌نهایی پنجمین دوره جایزه شایستگی معمار ایرانی (۱۴۰۱)
موقعیت: نور، مازندران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۷
مساحت: ۱۵۵ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: پروا مقصودی
تاسیسات مکانیکی: مجتبی حسینی
اجرا: مجتبی حسینی، خلیل مقصودی
عکس: استودیو دید
خانه پروا که نامش را وام‌دار کارفرماست، ثمره تجربه یک همکاری تنگاتنگ میان معمار و مالک است؛ معماری که تصمیم‌ساز خواسته‌های یک کارفرمای فرهیخته بود، یکی از معلمان بومی منطقه که چکیده خواسته‌هایش از خانه، آرامش، خلوت، سادگی و امنیت است. با توجه به خواسته‌های کارفرما و استانداردهای معقول معماری، خانه‌ای به مساحت ۱۵۵ مترمربع برای این خانواده سه‌نفره کافی می‌نمود که دیاگرام فضاها بر اساس آن شکل گرفت.
خانه پروا خانه‌ای است به دور از پیچیدگی‌های پر زرق و برق تجمل، جایی با گلدان‌های شمعدانی پشت پنجره‌هایی که تمام سبزی طبیعت را مثل قابی احاطه کرده‌اند و این تصویر از هر زاویه‌ای آرامش را یک جور متفاوت تعریف می‌کند، یک گوشه برای خواندن جای خالی سلوچ با طعم گس چای شمال، یک گوشه پر از صدای دلنشین ویولون، گوشه‌ای دیگر برای حرف‌های ناگفته طول روز و برای شنیدن صدای خنده‌های دخترک، گوشه‌ای برای مرور تمام خاطرات گذشته، جایی که فقط خودت را بخواهد و با دست‌های سخاوت‌مندش تو را فرا بگیرد، چهار گوشه‌ای به نام خانه.
سایت پروژه در منطقه‌ای شهری با تراکم متوسط واقع شده که اگرچه از سر و صدای ذاتی شهرهای بزرگ به دور است، ولی همچنان ایجاد آرامش و برخورد مناسب با آلودگی صوتی و بصری، به عنوان دغدغه اصلی مورد توجه بود. درون‌گرایی ذاتی کارفرما و برون‌گرایی مورفولوژیکی معماری سواحل دریای خزر نیز این پارادوکس را تشدید می‌کرد که برای حل این تناقض، سعی کردیم تا حد ممکن سطح اشغال را کاهش دهیم و بر سبزی فضا و در واقع، اکسیژن و حیاط بیافزاییم. تلاش‌هایمان در نهایت، منجر به این شد که سطح اشغال خانه به کمتر از یک‌سوم زمین کاهش یابد.
دغدغه بعدی ما حل مساله نفوذ طبیعت به فضای زندگی، و تخصیص محیط پیرامونی بیشتر نسبت به مساحت بود. همچنین شکست محورها جهت کوران مناسب برای تهویه، و استفاده از راه‌حل‌های سنتی و ویژگی‌های مورفولوژیکی خانه‌های بومی منطقه، راه‌حل‌هایی بود که در پاسخ به نیاز کارفرما مورد استفاده قرار گرفتند تا هم‌زمان به درون‌گرایی ذاتی کارفرما و برون‌گرایی ژنتیکی منطقه توجه شود. احترام به خط آسمان دیرینه منطقه و تعظیم جهت هماهنگی با اقلیم و بافت نیز در شاکله کلی بنا موثر بود و خطوط انتهایی مورب، محور عمودی نما را بستند تا بنایی معتدل، فروتن و بامقیاس، و در عین حال، آرام و به دور از شلوغی امروزی شکل بگیرد.
قاب‌های شیشه‌ای شفاف به مثابه تابلوهایی زنده از طبیعت، در هر چهار فصل سال، غافل‌گیرانه طبیعت را در خود به تصویر می‌کشند، جایی که نور، بی‌پروا راه به درون می‌یابد و می‌شود خلوتی برای جای خالی سلوچ! و آن حیاط را در طبقه بالا ساختیم تا حجت را بر پروای درون‌گرا تمام کنیم، جایی برای خیره‌شدن به دوردست‌ترین کوه‌هایی که چشم را یارای دیدن‌شان باشد.
Parva House
Kambiz Eskandartabar
Semi-Finalist of Iranian Architect Merit Award 2022
Location: Nur, Mazandaran, Iran
Date: 2018
Area: 155 sqm
Status: Completed
Client: Parva Maghsoudi
Mechanical Consultant: Mojtaba Hosseini
Construction: Mojtaba Hosseini, Khalil Magshoudi
Photo: Deed Studio
Parva House is the result of collaboration between architect and client. Client’s name is “Parva” which it means “concern” in Persian. All she needs from home, is solace, solitude, purity and safety. According to her demands and standards, a 155 sqm house beseems to be adequate, so the diagrams of the spaces have been planned.
The basic idea is about defining a square which each part of life activities take place in one corner: reading books, drinking coffee, chatting and making love; a quad-rate which is called home. Not only complexity and intricacy have been omitted from structure, but also by adding extra large windows, we tried to catch more simplicity.
The site is located in a mid-dense part of the city. Although it is far from sound pollution of big cities characteristics, making solace is the most principal concern of the architect. The introverted manner of client and the extroverted morphology of architecture of Caspian seashore, resonance this paradox. To solve the problem, the occupation area has been reduced down to 1:3 land’s area, in case the yard helps the penetration of nature which is reached by breaking axes towards the wind-path, and using the traditional solutions was the key to reach the answer.
Using transparent frames as vivid tableaus, capture the nature in their frame, and the light can penetrate inside without any concern “Parva”, a forever silence! And finally. the last word is the small roof garden placed in the second floor, which has designed as an ultimatum for bringing nature in to architecture. It is a place to dazzle to far eye-catching sceneries, to dazzle in silence.