Mohammad Rezaei | محمد رضایی

Miss Hybrid / Mohammad Rezaei

سرکار بانو ترکیبی

محمد رضایی

با محدودشدن توان و بستر اندیشه‌­ورزی در تاریخ معاصر ایران، چندصدایی که از لوازم حیات فرهنگی است، با تک‌­صدای بلندی خاموش شد، و فرهنگ و هنر، تهی‌شده از پویایی، مترادف شد با میزگردهای خشک تلویزیونی که هیچ جذابیتی برای «بانو ترکیبی» که کودک شیرینی بود، نداشت. بانو در دوران مدرسه هم فرهنگ و هنر را از همان تریبون تک­‌صدای قدرتمند شناخت، و این­‌گونه بود که فرهنگ‌­گریزی برای او، به شکلی از ابراز هویت بدل شد که زمانی خود را به شکل افت سرانه مطالعه نشان می­‌داد و زمانی در قالب رشد تماشای سریال­‌های احساسی. محصولات فرهنگی جهان پست‌­مدرن (که التقاط و چندپارگی از ویژگی­‌های آنهاست) و نفوذ آنها از راه‌­ قاچاق و توسعه کمیت­‌زده دانشگاهی، همه‌ ­و ­همه در شکل­‌گیری کیستی بانو ترکیبی تاثیرگذار بودند. با این حساب، بانو ترکیبی به مثابه صدفی درون­‌تهی، برون‌داد فرهنگی قابل پیش‌­بینی جامعه ایران معاصر است.

© christies.com

Read More ›››

Overcoming Autism Syndrome of Architecture / Mohammad Rezaei

خروج معماری از سندرم درخودماندگی

محمد رضایی

پرسش بنیادین «معماری چیست؟» یا «معماری چه می‌تواند باشد؟»، پرسشی عمیق است که در طول تاریخ، بسیاری سعی کرده‌اند تا در عرصه عمل و نظر، به آن پاسخ دهند. بررسی مصداقی معماران و آثار آن‌ها، اگر نتواند ما را به پاسخ نزدیک کند، دست‌کم به‌ وضوح و تدقیق پرسش کمک می‌کند. آلخاندرو آراونا۱، معمار شیلی‌تبار برنده جایزه پریتزکر، از جمله معمارانی است که تامل درباره آثارش، من را در فهم بهتر این پرسش یاری کرده است. نوشته تازه‌ای از پویان روحی، بهانه‌ای شد برای گردآوری یادداشت‌هایی پراکنده راجع به آراونا و رویکرد اجتماعی‌اش به موضوع معماری.

Quinta Monroy, Chile / Alejandro Aravena
© archdaily.com

Read More ›››