نگاهی به معماری پساکرونا
فرشاد فرهی
Readings
Future Prediction; A Review on Le Corbusier’s Architecture in Mill Owners’ Association Building / Alireza Taghaboni
فال آینده
نگاهی به معماری لوکوربوزیه در ساختمان انجمن کارخانه‌داران احمدآباد هند
علیرضا تغابنی
لوکوربوزیه برای من، همیشه حضور هم‌زمان شیوه‌های بعضا متناقض مواجهه با معماری بوده است؛ اینکه او از یک طرف، تایپولوژی‌های سازمان‌دهی پلان را بازتعریف می‌کند، نگرشی معطوف به مفاهیم فضایی دارد که ایده‌های کلانی مثل جداکردن ساختمان از زمین، پلان آزاد، ایجاد گردشگاه در ساختمان، و امثالهم در آن مطرح است، و اینکه در همان حال، از درخشیدن احجام در زیر نور می‌گوید، از چگونگی به درون فضا کشیدن نور، از خشونت متریال و فعال‌شدن لامسه که همه مباحثی مربوط به دریافت‌گری (Perception) و حس‌های پنج‌گانه هستند. به عبارتی، لوکوربوزیه هم‌نشینی نظراتی است که در آینده بیشتر از هم جدا خواهند شد و در برابر هم موضع خواهند گرفت.
The Contemporary Work of Architecture; You have dreams, therefore you are / Sarvenaz Ghafari Tavasoli
کار معاصر معماری
شما رويا داريد، پس هستيد
سروناز غفاری توسلی
من اخیرا وضعیت فضاهاى ساخته‌شده را با دقت بسیار مشاهده می‌كنم، و به وضعیت خیابان‌هاى شهر، قیافه ساختمان‌ها، رفتار مردم در فضاهاى متفاوت، و جالب‌تر از آن، تنوع رفتارهای مردم در فضاهای متفاوت نگاه می‌کنم. این تنوع رفتار، محصول عوامل بسیاری مانند پیامدهای زندگی روزمره در جامعه طبقاتی، کمرنگ‌شدن تصویر طبقاتی‌بودن جامعه، خواست عمومی مردم برای دست‌یابی به تصویر شهروندی در جامعه مدرن، رقابت، و بسیاری فاکتورهای دیگر است. در حالی که در سوی دیگر این کنش، فضاهایی وجود دارند که توسط معماران، طراحان داخلی، طراحان شهری و بخش تجاری مربوطه طراحی و ساخته شده‌اند و به فروش یا اجاره می‌روند. برآیند چنین رابطه چندسویه‌ای را می‌توان در کار معاصر معماری در جامعه امروز ایرانی نظاره کرد.
Lost in Translation; A Review on Three Translated Books – 1 / Pooyan Rouhi
Architecture in the Age of Hyperobjects / Peter Trummer, Translated by Pooyan Rouhi
معماری در عصر ابراشیاء
پیتر ترامر۱
ترجمه پویان روحی
ابراشیاء صرفا ساخته‌هایی ذهنی (یا ایده‌آل) نیستند، بلکه موجودیت‌‌هایی۲ واقعی‌اند که واقعیت بنیادی آن‌ها از انسان‌ها عقب کشیده است. [ابراشیاء] تاثیرات‌شان را به شکل بینا‌شیئی نمایش می‌دهند، به این معنا که می‌توان آن‌ها را در فضایی که از ویژگی‌های زیباشناختی اشیاء تشکیل شده است، تشخیص داد.
تیموتی مورتون۳، ابراشیاء
Disciplinary or Non-Disciplinary / Pooyan Rouhi
دیسیپلینی یا غیردیسیپلینی
پویان روحی
ترومن کاپوتی۱، نویسنده آمریکایی، در پیش‌گفتار کتاب «موسیقی برای آفتاب‌پرست‌ها»۲ می‌نویسد: «من نویسنده معروفی شده بودم، کتاب‌هایم پرفروش بودند و مسحور لذت و سرخوشی بودم تا آن‌که اولین ضربه به من وارد شد، وقتی که تفاوت بین نوشته بد و نوشته خوب را فهمیدم. اما ضربه اصلی را که تمام لذت‌های مرا از بین برد، زمانی خوردم که فرق بین نوشته خوب و ادبیات را فهمیدم.»۳ یادداشت پیش رو درباره همین موضوع است، [درباره] تفاوت میان ساختمان بد، ساختمان خوب و معماری.
Overcoming Autism Syndrome of Architecture / Mohammad Rezaei
خروج معماری از سندرم درخودماندگی
محمد رضایی
پرسش بنیادین «معماری چیست؟» یا «معماری چه می‌تواند باشد؟»، پرسشی عمیق است که در طول تاریخ، بسیاری سعی کرده‌اند تا در عرصه عمل و نظر، به آن پاسخ دهند. بررسی مصداقی معماران و آثار آن‌ها، اگر نتواند ما را به پاسخ نزدیک کند، دست‌کم به وضوح و تدقیق پرسش کمک می‌کند. آلخاندرو آراونا۱، معمار شیلی‌تبار برنده جایزه پریتزکر، از جمله معمارانی است که تامل درباره آثارش، من را در فهم بهتر این پرسش یاری کرده است. نوشته تازه‌ای از پویان روحی، بهانه‌ای شد برای گردآوری یادداشت‌هایی پراکنده راجع به آراونا و رویکرد اجتماعی‌اش به موضوع معماری.
An Analytical Review on The Different Approaches to Green Architecture / Alireza Taghaboni
سبزینگی فعال
نگاهی به رویکرد‌های مختلف معماری سبز
علیرضا تغابنی
فکر می‌کنم مدتی است که می‌توان از دوگانه جعلی «معماری خود‌بسنده / معماری اخلاقی» فاصله گرفت، چرا که به نظر می‌آید این دوقطبی در فضای معماری معاصر، تقلیل‌دهنده و ناکافی است، چرا که هم از لحاظ تئوریک، نسبت به بسیاری از لایه‌ها و ایده‌های بینابینی یا ایده‌های متفاوت، نابیناست و هم اینکه نمی‌تواند بسیاری از جریان‌ها و تمرین‌های عملی معتبر را در درون خود جای دهد. با همین منطق، خواندن معماری سبز به شکلی که صرفا مسئله‌ای اخلاقی و برون‌دیسیپلینی باشد و مسائل بنیادی معماری را به درجات دو و چندم اهمیت تقلیل دهد، هم‌اکنون چندان دقیق به نظر نمی‌رسد و با این دوقطبی نمی‌توان به آن پرداخت.
Pritzker Again; Thoughts on Confronting The Most Famous [Non]Architecture Prize / Pooyan Rouhi
An Analytical Review on The Southeast Asian Contemporary Architecture / Alireza Taghaboni
درباره زبان
تحلیلی بر ویژگی‌های معماری امروز آسیای جنوب‌شرقی
علیرضا تغابنی
حضور من در جشنواره معماری فیلیپین، مثل کسی بود که به یک مهمانی بزرگ خانوادگی دعوت شده باشد، از آن مهمانی‌ها که همه از هزار سال پیش همدیگر را می‌شناسند و تو به عنوان تازه‌وارد جمع، سعی می‌کنی به واسطه لحن‌ها و شوخی‌ها و صحبت‌ها، فضا را بفهمی، دینامیزم روابط را کشف کنی، موضوعات و دغدغه‌هایشان را ببینی و از دریچه این مهمانی، به فضای اجتماعی، اقتصادی و عاطفی آن جمع نزدیک شوی.
