معماری واجد ارزشهای تمدنی نمیتواند محصول پرورش گلخانهای باشد
نگاهی به سخنان اخیر وزیر میراث فرهنگی در گفتوگوی زنده تلویزیونی
علی اعطا
علی اعطا
علی اعطا
در خبرهای هفته گذشته آمده بود که خانه گفتمان شهر و معماری با حمایت وزارت راهوشهرسازی و مشارکت تشکلهای حرفهای ۱۲ گانه حوزه معماریوشهرسازی تأسیس شده است. به همین منظور چهارشنبه گذشته با حضور وزیر راه و شهرسازی و معاونان این وزارتخانه، تفاهمنامهای بین وزارت راهوشهرسازی و نمایندگان ۱۲ تشکل حوزه معماریوشهرسازی امضا شده و مقرر شده است با رویکرد توسعه عرصههای عمومی دموکراتیک شهری، فعالیتهای مختلفی با اهداف اطلاعرسانی، آموزش، تلاش در جهت ایجاد گفتمان در عرصههای مختلف مرتبط با مسائل توسعه شهری و اقداماتی از این قبیل در این مکان صورت گیرد. با توجه به اهمیت این رویداد از جنبههای مختلف، به نظرم رسید نکاتی را در این زمینه مطرح کنم و جنبههایی از این موضوع را موردبررسی و تحلیل قرار دهم.
علی اعطا
نقدی بر یادداشت «از چاله درآمدیم و در چاه شدیم» به قلم خانم دکتر ترانه یلدا: یادداشتی تحت عنوان «از چاله درآمدیم و در چاه شدیم» به قلم خانم دکتر ترانه یلدا، پنجشنبه ۱۷ اردیبهشت، در صفحه اجتماعی «شرق» منتشر شده است که به نقد شکلگیری دبیرخانه دائمی مسابقات معماری و شهرسازی در بطن نظام دولتی، «بهعنوان خبری نگرانکننده» میپردازد. در اینکه خانم دکتر ترانه یلدا، بهعنوان کارشناسی برجسته، در جایگاه استادی نسبت به اینجانب قرار دارند، تردیدی ندارم، اما به نظرم رسید اشکالاتی که این استاد گرامی به این مصوبه و این اقدام وارد میداند، ناشی از یک تحلیل نادرست بوده، در نتیجه قابل نقد است. از سوی دیگر به گمانم طرح این بحث، از این منظر اهمیت مییابد که تصویب «دستورالعمل اجرائی تشکیل دبیرخانه دائمی مسابقات معماری و شهرسازی» توسط شورایعالی شهرسازی و معماری در اوایل سال جاری، انگیزه و موضوع مباحث بسیاری در این ایام بوده است.
علی اعطا
اینکه در تقویم رسمی کشور، روزی مختص اصنافی که نقش و جایگاهی ویژه در جامعه دارند، ثبت شده باشد، بهلحاظ نمادین موضوعی دارای اهمیت است. معمولا شاهد هستیم در چنین ایامی، به یاری رسانههای گروهی، نقشها و کارکردهای آن صنف خاص، مشکلات و آسیبها و مسائلی از این دست، مورد توجه افکار عمومی قرار میگیرد و به یک معنا، فرصتی جهت بازخوانی فعالیتهای آن حوزه پدیدار میشود.
حوزه معماری، تاکنون از داشتن روزی ثبتشده در تقویم رسمی، بیبهره بوده است؛ اگرچه «سوم اردیبهشت» روز پیشنهادشده بهعنوان روز معمار، یا همان روز بزرگداشت شیخ بهایی، در سالهای اخیر در محافل معماری مقبول واقع شده و اقداماتی در عرصه عمومی در حوالی این تاریخ را موجب شده است.
رویدادهای معماری در سالی که گذشت / علی اعطا
سالنامه 94 روزنامه شرق، صفحه 185
علی اعطا
اخیرا از یکی از معماران تعبیر قابلتاملی شنیدم. میگفت هر روز در فاصله منزل تا محلکار، از مقابل کارگاه ساختمانی یکی از پروژههایی که طراحی کرده بود، عبور میکرده. یک روز میبیند یکی از عناصر مهم ساختمان را که اتفاقا طراحی ویژهای هم داشته، به شکل دیگر – و البته نامناسبی- اجرا کردهاند. بعد از مشاهده این وضعیت، با کارفرما تماس میگیرد و میگوید: قربان، اگر فکر میکنید ما اینجا مزاحم هستیم، بفرمایید که مرخص بشویم و دیگر دخالت نکنیم. این تعبیر «مزاحمت» برای حرفه معماری، البته ابعاد وسیعتری هم دارد.
هویت و رویاهای هالیوودی؛ بر معماری ایران در سال 92 چه گذشت؟ / علی اعطا
سالنامه 93 روزنامه شرق، صفحه 164
علی اعطا
ناکامیها و شکستهای بزرگ، معمولا مشکلات بزرگ کار ما را آشکار میکنند؛ اینکه کجای کارمان اینهمه سال است که میلنگیده و همچنان میلنگد و کجای سیستمی که چیدهایم یا در آن گرفتار شدهایم، چرخ و دندههایش با هم جور درنمیآید.