لزوم آموزش معماری برای مردم جامعه / محمدحسن سرائی
روزنامه ابتکار، شماره 2989، دوشنبه 28 مهر 1393، صفحه 4
Readings
A Note about Iranian Urban Architecture / Hamid Nouhi
پرواز زیر سقف تقدیر اجتماعی
پشت پرده ناموزونی‌های معماری شهری چه می‌گذرد؟
حمید نوحی
تعاریفی که اغلب از معماری ارائه می‌شود، توصیفی از ویژگی‌های آن است و کمتر جامعیتش را در بر می‌گیرد. معنا دادن به فضا و خلق یا دمیدن احساس در آن را شاید بتوان جامع و مانع‌ترین تعریف برای معماری در نظر گرفت. هرچند علم و فن نقش مهمی در معماری دارند، اما بیش از آنکه علم و تجربه در کار باشد، از آن جهت که تمامیت آن، چه در مرحله خلق فضا و چه در مرحله بهره‌برداری با امر حسی در ارتباط قرار می‌گیرد، هنر محسوب می‌شود.
Women in Architecture / Saeed Barabadi
معماری زنان از بدنه دفاتر تا امضای اثر
سعید برآبادی
دوبوار در جنس دوم تمرکز اصلی‌اش را بر نقدی می‌گذارد که بر اساس آن، این زنان هستند که محقند درباره زنان و نحوه فعالیت‌هایشان سخن بگویند. او معتقد است سازوکار تفکر زنانه آنجا می‌تواند به نمود عینی یک‌نقد درست منجر شود که مخاطبش، تحلیل اثری از همین جنس باشد. بنابراین این نوشته کوتاه در همان ابتدا با یک از هم‌پاشیدگی میان ایده و آنچه که مطالبه می‌کند، رو‌به‌رو است. با این همه به‌نظر می‌رسد معماری در ایران، کمی لای در را باز گذاشته تا زنان معمار نیز حق مشارکت در ساخت و توسعه فضاهای مصنوع را بر اساس توان و تجربه خود به دست آورند و این موضوعی است که لزوم توجه به جایگاه معماری زنان را بیشتر از قبل می‌کند.
عبور از این نوع نگاه به سمت جایگاهی که امروز معماری زنان متمایل به آن است، سخت به‌نظر می‌رسد، آنچنان که اینجا دیگر موضوع شاید دقیقا معماری نباشد بلکه سهم‌خواهی زنان در مشارکت اجتماعی بیشتر و تاثیرگذاری نگاه‌شان در معماری امروز کشور است.
A Note about Behshahr Industrial Group Building
برش «شرقی» از هستی
خوانش معماری ساختمان اداری «گروه صنعتی بهشهر»
محمدرسول موسی‌پور
بنای ساختمان اداری گروه صنعتی بهشهر قطعا از جمله موفق‌ترین آثار اردلان در دوران حضور وی در ایران است. این اثر سال ۱۳۴۹ به سفارش مدیریت کارخانه‌های ریسندگی گروه صنعتی بهشهر توسط وی در زمینی واقع در خیابان سپهبد قرنی و به مساحت ۴۸۰۰ مترمربع طراحی شد و در سال ۱۳۵۲ مورد بهره‌برداری قرار گرفت. این بنا در سال ۱۳۸۳ توسط وزارت آموزش‌وپرورش خریداری و جهت استقرار این وزارتخانه مورد استفاده قرار گرفت، کاربری فعلی این بنا نیز وزارت آموزش‌وپرورش است. اما ساختمان اداری بهشهر از این منظر که جزو معدود آثار ساخته‌شده‌ای است که در واقع محصول تلاشی درجهت همگام‌کردن معماری ایران (با حفظ هویت شرقی آن) با روح جهانی معماری زمانه خود بوده و در یک‌دوره زمانی در یک سلسله آثار معماری با دغدغه هویت ایرانی جای می‌گیرد، همواره درخور توجه و تامل است.
The Problems of Iranian Architecture Toaday / Ali E’ta
روزگار برزخی معماری ما
علی اعطا
اخیرا از یکی از معماران تعبیر قابل‌تاملی شنیدم. می‌گفت هر روز در فاصله منزل تا محل‌کار، از مقابل کارگاه ساختمانی یکی از پروژه‌هایی که طراحی کرده بود، عبور می‌کرده. یک روز می‌بیند یکی از عناصر مهم ساختمان را که اتفاقا طراحی ویژه‌ای هم داشته، به شکل دیگر – و البته نامناسبی- اجرا کرده‌اند. بعد از مشاهده این وضعیت، با کارفرما تماس می‌گیرد و می‌گوید: قربان، اگر فکر می‌کنید ما اینجا مزاحم هستیم، بفرمایید که مرخص بشویم و دیگر دخالت نکنیم. این تعبیر «مزاحمت» برای حرفه معماری، البته ابعاد وسیع‌تری هم دارد.
A Note about 14th Venice Biennale of Architecture
به بهانه آغاز دوسالانه معماری ونیز؛ معماری داریم یا نداریم / علیرضا امیرحاجبی
ضمیمه روزنامه ایران، شماره 5667، پنج‌شنبه 22 خرداد 1393، صفحه 32
A Lecture about Houshang Seyhoun
سيحون معلم معماری معاصر ايران بود
در آستانه چهلمين روز درگذشت پدر معماری معاصر ايران
در آستانه چهلمین روز درگذشت مهندس سیحون؛ نادر سیحون و دو تن از معماران کشور به مرور کارنامه حرفه‌ای او پرداختند و از او به عنوان معلم معماری معاصر ایران یاد کردند.
چهل روز از دفن معمار مقابر و بناهای یادمانی در دیار غربت گذشت و به نظر می‌رسد که زمان مناسبی است برای آن که همزمان با درآمدن از رخت سیاه فقدان او، به مرور کارنامه مردی بپردازیم که علاوه بر طراحی و ساخت بناهای بیادماندی چون آرامگاه ابن سینا، آرامگاه خیام و … به کشف رابطه انسان با محیط، انسان و معماری، انسان و نقاشی پرداخت و در این مسیر چند نسل از معماران کشور، خود را مدیون کلاسهای درس او می‌دانند. هنرآنلاین به بهانه همین روز مهم، به گفت و گو با دو تن از معماران و پسر مرحوم سیحون پرداخته تا از منظر این نگاه‌ها، کارنامه هوشنگ سیحون را در آستانه اربعین درگذشت او، تورق کند. این گزارش بدون کمک کانون معماران معاصر میسر نبود که در نشست‌های خود به بررسی ویژگی‌های متفاوت و کمتر دیده شده پدر معماری معاصر ایران پرداختند.
A Note about Sustainable Architecture / Faryar Javaherian
نکاتی درباره معماری پایدار؛ نه هر سبزی زیباست
فریار جواهریان
پنج‌دهه است مبحث پایداری در معماری و شهرسازی اهمیت فراوان یافته، اما متاسفانه به یک «دکان» برای شرکت‌های بزرگ مهندسی تبدیل شده است زیرا پایداری بیشتر به سیستم‌های تاسیساتی و برقی معطوف شده که با هزینه‌های هنگفت در ابتدا به ساختمان‌سازی اضافه می‌شوند به امید اینکه در درازمدت به صرفه‌جویی در انرژی برسند. در این روند همه ارزش‌های زیبایی‌شناسی معماری فدای طرح‌های تاسیساتی مضاعف شده‌اند. درحالی‌که در گذشته، معماری بومی ایرانی همواره دارای سیستم‌های منفعل تاسیساتی بود که با ارزش‌های زیبایی‌شناسی ادغام شده بودند. همان معماری که بادگیر را می‌ساخت، کل خانه را می‌ساخت و اگر از شیشه رنگی استفاده می‌کرد، دلایل کاربردی هم داشت. پایداری هرگز از زیباشناسی جدا نبود.
A Note about Architecture & Cinema / Hossein Foroughi
معماران سینما / حسین فروغی
روزنامه ایران، شماره 5657، یکشنبه 8 خرداد 1393، صفحه 8
A Note about Houshang Seyhoun / Parviz Barati
مرد اولین‌ها
سازنده بناهای ماندگار ایران کیست؟
پرویز براتی
هوشنگ سیحون را همگان بابت طراحی و ساخت آرامگاه بزرگانی چون ابوعلی سینا، نادرشاه، کمال الملک، کلنل محمدتقی پسیان، بنای موزه شهر توس و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه می شناسند. با این حال نقش هوشنگ سیحون در صحنه و عرصه هنر و معماری معاصر ایران بسیار بیشتر از طراحی و اجرای این چند یادمان و سازه است. تاثیری که او به عنوان استاد و رییس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بر شاگردان بی شمار خود داشته، تنها یکی از مصادیق این نقش مهم است. کروکی کردن یا طراحی پیش از انجام معماری فرآیندی است که هوشنگ سیحون مبتکر آن بوده. هرگز پیش از مهندس سیحون که از کودکی به نقاشی و طراحی می پرداخته چنین رسمی رایج نبوده و امروزه هم در مدارس معماری ایران از کروکی کردن طرح به عنوان یکی از تکنیک های ضروری معماری استفاده می شود.